Proces globalizacji charakteryzuje się tym, że za jego sprawą zachodzi wiele procesów upodabniania sie i przenikania kultur. Z drugiej strony bardzo silna jest tendencja do różnicowania się grup w celu podkreślenia swojej tożsamości. Stąd tak liczne powroty “do źródeł”, do miejsc swojego pochodzenia, do narodowych tradycji, do spontaniczności wierzeń religijnych, do tradycji ludwych w sztuce. Obydwie te tendencje sa szczególnie wyrażane na naszym, “starym” kontynencie. Większośc Europejczyków chce Europy bez granic i podziałów. Znoszone są więc wizy, poszerzany wspólny rynek gospodarczy,rozwijana sieć autostrad i kolei, planuje się wspólny system kształcenia, tworzy nowe organizacje międzynarodowe i organizuje spotkania. A jednocześnie broni się swojej odrębności, coraz więcej wkłada się wysiłku w utrzymanie tego, co specyficzne dla danego narodu. Wśród koncepcji zjednoczonej Europy dużym uznaniem cieszy się koncepcja “Europy regionów” szanująca wielonarodowość, wieloetniczność oraz zróżnicowanie kulturowe kontynentu. Tak więc przenikanie kultur można interpretowć w kategorich zagrożenia i lęku lub wzajemnego ubogacenia, tolerancji i szacunku dla odrębności kulturowe.