“Makbet” jest tragedią nowoczesną, która znacznie różni się od dramatów antycznych. Przedstawia ona pożerającą człowieka rządzę władzy, ludzkie rozterki, uczucia i przeżycia. Sposób w jaki Szekspir ukazał te namiętności jest bliski także współczesnym ludziom. Każdy ma przed sobą jakiś ambitny cel życiowy i dąży do jego realizacji pokonując różne trudności oraz własne słabości. Utwór pokazuje marzenia o sukcesie, chęć poprawy warunków życia i podniesienia swojej pozycji społecznej, które są rzeczami pożądanymi również przez wiele osób w naszych czasach. Z walką o zdobycie i utrzymanie władzy ukazaną jako zmagania dobra ze złem jak w średniowiecznym moralitecie spotykamy się na co dzień. Co prawda zbrodnie popełnione przez Makbeta i jego żonę są bardzo odległą perspektywą dla większości z nas, ale mimo to warto mieć ją na myśli. Wielkie ambicje niekiedy mogą nas poprowadzić do zguby, co widać na przykładzie głównego bohatera tragedii, tam gdzie nie słychać wyrzutów własnego sumienia. Uniwersalizm tego utworu daje się zauważyć również w kwestiach kompozycyjnych. Odchodzi on daleko od kanonu klasycznego. Zerwana została zasada trzech jedności. W utworze znajdują się fantastyczne postacie, wielkie przestrzenie, styl wysoki przemieszany z niskim. W tragedii znajduje się również żart, co dla klasycznych wyznawców zasady decorum byłoby nie do pomyślenia. Postacie są zmienne, co widać choćby na przykładzie tytułowego bohatera. Początkowo jest niepewny, a później staje się mordercą. Natomiast w klasycznym dramacie postacie od początku do końca reprezentowały swoją postawę. Reasumując, uważam że “Makbet” jest utworem ponadczasowym, a jego nieśmiertelność polega przede wszystkim na tym, że pokazuje sprawy ludzkie, które bez względu na epokę, historię, czy obyczaje zawsze będą dotyczyły człowieka i jego spraw. Motywem postępowania bohaterów są wielkie namiętności, które również wpływają na postępowanie każdego współczesnego człowieka: miłość, zazdrość, nienawiść, chciwość. Tematem analiz bywają tu zło, zemsta, mord, walka o władzę. Są to pojęcia ponadczasowe, towarzyszące człowiekowi na każdym etapie rozwoju cywilizacji.