Odpowiedziałność karna żołnierzy

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ŻOŁNIERZY Żołnierz, który dopuszcza się popełnienia przestępstwa może zostać ukarany jednym ze środków karnych przewidzianych w części ogólnej kodeksu karnego lub części wojennej. Wobec żołnierza mogą być zastosowane środki karne przewidziane w art. 39 kodeksu karnego czyli: pozbawienie praw publicznych, zakaz zajmowania określonego stanowiska, określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej, zakaz prowadzenia pojazdów, przepadek przedmiotów, nawiązka, świadczenie pieniężne, podanie wyroku do publicznej wiadomości. Areszt wojskowy to kolejna kara stosowana wobec żołnierzy.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ŻOŁNIERZY Żołnierz, który dopuszcza się popełnienia przestępstwa może zostać ukarany jednym ze środków karnych przewidzianych w części ogólnej kodeksu karnego lub części wojennej. Wobec żołnierza mogą być zastosowane środki karne przewidziane w art. 39 kodeksu karnego czyli: pozbawienie praw publicznych, zakaz zajmowania określonego stanowiska, określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej, zakaz prowadzenia pojazdów, przepadek przedmiotów, nawiązka, świadczenie pieniężne, podanie wyroku do publicznej wiadomości. Areszt wojskowy to kolejna kara stosowana wobec żołnierzy. Kara aresztu może trwać od miesiąca do dwóch lat. Kara ta wymierzana jest w miesiącach lub latach. Do odbycia kary aresztu wojskowego wyznaczony jest odpowiedni zakład a żołnierz podczas odbywania kary podlega szkoleniu wojskowemu. Bardzo ważnym elementem jest to, iż żołnierz podczas odbywania kary nie może zostać mianowany na wyższy stopień wojskowy oraz na wyższe stanowisko wojskowe. Ponadto skazany nie może uczestniczyć w uroczystościach organizowanych przez jednostkę wojskową biorącą w nich udział. Należy również wspomnieć o innych środkach karnych stosowanych wobec żołnierzy, a są to: obniżenie stopnia wojskowego, wydalenie z zawodowej służby wojskowej, degradacja. Obniżenie stopnia wojskowego obejmuje utratę posiadanego stopnia i powrót do stopnia bezpośrednio niższego w obrębie korpusu oficerów, chorążych albo podoficerów. Sąd może orzec obniżenie stopnia wojskowego w razie skazania za występek, jeżeli przemawiają za tym rodzaj czynu, sposób i okoliczności jego popełnienia Mówiąc o wydaleniu ze służby wojskowej dotyczy się natychmiastowemu usunięciu ze służby, pozbawienia żołnierza wszystkich odznak oraz zaszczytnych tytułów nadanych mu przez dowódcę. Wydalenie ze służby grozi żołnierzowi, który umyślnie nadużył w sposób rażący swoich praw oraz żołnierzowi, który okazał, że dalsze pełnienie tej służby zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Kolejnym wyżej wymienionym już środkiem karnym jest degradacja. Polega ona na utracie dotychczasowego stopnia wojskowego do stopnia szeregowego. Degradacja stosowana jest szczególnie w wypadku gdy żołnierz chciał uzyskać korzyści majątkowe. Ważnym aspektem jest to, iż sąd może zastosować degradację wobec osoby, która w chwili popełnienia czynu karalnego była żołnierzem. Kodeks karny przewiduje również zbieg przestępstw. W takiej sytuacji gdy skazany zostaje pozbawiony praw publicznych a jednocześnie degradacji lub wydalenia z zawodowej służby wojskowej sąd orzeka tylko pozbawienie praw publicznych. W razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa degradacji oraz wydalenia z zawodowej służby wojskowej sąd orzeka tylko degradację. Żołnierz, który co najmniej dwukrotnie w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje w wymiarze nieprzekraczającym jednorazowo 48 godzin, podlega karze ograniczenia wolności. Żołnierz, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje przez okres powyżej 48 godzin, nie dłużej jednak niż przez okres 7 dni, podlega karze ograniczenia wolności, karze aresztu wojskowego do roku albo pozbawienia wolności do roku. Żołnierz, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje przez okres powyżej 7 dni, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. Żołnierz, który w celu trwałego uchylenia się od służby wojskowej opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania lub w takim celu poza nimi pozostaje, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jeżeli sprawca dopuszcza się dezercji wspólnie z innymi żołnierzami lub zabierając broń, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Żołnierz, który w czasie dezercji ucieka za granicę albo przebywając za granicą uchyla się od powrotu do kraju, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jeżeli żołnierz dobrowolnie powrócił, a nieobecność jego trwała nie dłużej niż 14 dni, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Żołnierz, który odmawia pełnienia służby wojskowej albo wykonywania obowiązku wynikającego z tej służby, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. Tej samej karze podlega żołnierz innej służby niż zasadnicza, który uporczywie nie wykonuje obowiązku z niej wynikającego. Żołnierz, który dopuszcza się czynnej napaści na przełożonego, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynnej napaści w związku z pełnieniem przez przełożonego obowiązków służbowych albo wspólnie z innymi żołnierzami lub w obecności zebranych żołnierzy podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Jeżeli sprawca czynu używa broni, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Żołnierz, który stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu przeszkodzenia przełożonemu w czynności służbowej albo w celu zmuszenia przełożonego do przedsięwzięcia albo zaniechania czynności służbowej, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli sprawca działa wspólnie z innymi żołnierzami lub w obecności zebranych żołnierzy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat5. Żołnierz, który poniża lub znieważa podwładnego, podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego lub dowódcy jednostki. Naruszenie nietykalności podwładnego Żołnierz, który uderza podwładnego lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. Żołnierz, który znęca się fizycznie lub psychicznie nad podwładnym, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Żołnierz, który nieostrożnie obchodzi się z bronią wojskową, amunicją, materiałem wybuchowym lub innym środkiem walki albo ich nieostrożnie używa i przez to nieumyślnie powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia innej osoby, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli następstwem nieostrożnego obchodzenia się bronią przez żołnierza jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Żołnierz, który samowolnie dysponuje bronią, amunicją, materiałem wybuchowym lub innym środkiem walki, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. Żołnierz, który samowolnie zabiera broń, amunicję, materiał wybuchowy lub inny środek walki, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Żołnierz, który, nie dopełniając obowiązku lub przekraczając uprawnienia w zakresie ochrony lub nadzoru nad bronią, amunicją, materiałem wybuchowym lub innym środkiem walki, powoduje choćby nieumyślnie ich utratę, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Żołnierz, który broń, amunicję, materiał wybuchowy lub inny środek walki niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2.