Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 r. we Lwowie. Ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, studiował w Akademii Handlowej w Krakowie oraz na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie okupacji brał udział w ruchu oporu jako żołnierz Armii Krajowej. Po wojnie poeta kilkakrotnie zmieniał miejsce zamieszkania. Na pewien czas osiadł w Warszawie. Debiutował w 1956r., kiedy po okresie tzw. socrealizmu literaci odzyskali możliwość swobodnego wypowiadania się w utworach. Debiutancki tomik Herberta nosi tytuł “Struna światła”. Po nim ukazały się kolejno: “Hermes”, “pies i gwiazda”(1957), “Studium przedmiotu”(1961), “Barbarzyńca w ogrodzie” (1962), “Dramaty”(1970), “Pan Cogito”(1974), “Raport z oblężonego miasta”(1983), “Elegia na odejście” (1990), “Rovigo”(1992). W swoich wierszach poeta nakreślił wyraźną granicę między dobrem i złem. Był wielkim moralistą poezji polskiej. Zbigniew Herbert, poeta, eseista, autor sztuk scenicznych i radiowych, tłumacz, kandydat do literackiej Nagrody Nobla zmarł 28 lipca 1998 roku.