Zasady podziału fizycznogeograficznego Polski i Europy

Regionalizacja fizycznogeograficzna – to taki podział powierzchni Ziemi, przy którym wydzielone jednostki przestrzenne wykazują pewien stopień wewnętrznej jedności, wynikający z położenia geograficznego, historii rozwoju, charakteru współczesnych procesów geograficznych i wzajemnego powiązania składających się na te jednostki elementów. W podziale fizycznogeograficznym zastosowano dziesiętny system indeksacji regionów fizycznogeograficznych, który nawiązuje do uniwersalnej klasyfikacji dziesiętnej Międzynarodowej Federacji Dokumentacyjnej(FID).

ABC.DEF Przy czym w miejsce liter wstawione są odpowiednie cyfry odpowiadające dla: A – megaregion B – prowincja C – podprowincja D – makroregion E – mezoregion F – mikroregion

Megaregiony i prowincje wyróżniono na podstawie uwarunkowanych geotektonicznie makroform ukształtowania powierzchni. Podprowincje wyodrębniono opierając się na cechach morfogenetycznych i krajobrazowych, będących wynikiem różnic litologicznych, a także mezoklimatycznych. Jeżeli teren jest zróżnicowany pod względem struktury środowiska przyrodniczego wyróżnia się mikroregiony. Na początku widnieje cyfra identyfikująca megaregion, a na końcu mikroregion. Jest to hierarchia, która pozwala na łatwiejsze określenie położenia danego obszaru/regionu.