Koncepcja Sternberga i Lubarta

Najtrafniejszą analogią do twórczości w tym ujęciu jest inwestowanie. Polega to na tym by tanio kupić a drogo sprzedać. Twórczość jest aktywnością, której celem jest tworzyć rzeczy nowe i wartościowe. Miarą twórczości jest sława, uznanie społeczne, pieniądze. ,,Inwestycyjny” punkt widzenia doprowadził badaczy do wniosku, iż ludzie twórczy stosują specyficzne strategie inwestowania. Techniki, które można wyróżnić to:  analiza techniczna - polega na obserwowaniu, które tematy lub sposoby tworzenia są obecnie popularne, a więc nie warto ich naśladować, które zaś są mniej popularne, ale wskazują tendencję wzrostową;  analiza fundamentalna - polega na wyborze tematu, który będzie zawsze ważny i dlatego potencjalnie owocujący nowymi i wartościowymi dziełami; Oczywiście strategie bywają zawodne dlatego osoba twórcza powinna uwzględnić wysoki poziom ryzyka. Ponadto musi wziąć pod uwagę, iż pomimo najtrafniejszych przewidywań niektóre ,,inwestycje” mogą okazać się chybione. Sposobem na obniżenie ryzyka może być ,,zróżnicowanie portfela inwestycyjnego”, czyli zajmowanie się więcej niż jednym tematem badawczym lub na uprawianiu więcej niż jednej dziedziny sztuki. Może to prowadzić do twórczych efektów w jednej dziedzinie mimo fiasku w innych inwestycjach. Ponadto twórca inwestuje także we własne zasoby intelektualne, procesy motywacyjne, w sprzyjającej twórczości cechy osobowości i relacje z otoczeniem. Jeśli „inwestycja” jest trafna to prowadzi do „efektu synergii: łączne działanie wszystkich czynników daje efekt przewyższający prostą sumę oddziaływań”. Jedną z zalet tej koncepcji jest jej podejście egalitarne, czyli twórczość jest to cecha powszechnie występująca, choć nie w jednakowym stopniu, dla każdego człowieka. Ponadto nie trzeba dysponować żadną specjalną zdolnością, aby skutecznie podjąć działania w wybranej dziedzinie – każdy może to zrobić. Inną zaletą jest szereg technik, strategii, które człowiek twórczy może wykorzystać w swej działalności, aby ją osiągnąć lub ulepszyć.