Działania wojenne zostały wznowione w 1617 roku. Dowództwo nad wojskami Rzeczypospolitej objął królewicz Władysław. Trwające blisko rok walki koncentrowały się u ujścia rzeki Dźwiny. Dowództwo nad wojskami szwedzkimi objął Gustaw II Adolf – zreformował armie, rozwijając artylerie i piechotę, w zmaganiach z Rzeczypospolita w pełni objawiał talenty dowódcze. Szwedom udało się opanować znaczną część wybrzeża inflanckiego, z ważnymi portami Dynemuntem i Parnawą, z wyjątkiem Rygi. Kontrofensywa wojsk dowodzących przez Krzysztofa Radziwiłła spowodowała odzyskanie wszystkich miast z wyjątkiem Parnawy, ponieważ zabrakło sił zbrojnych. W 1622r. zawarto układ w Mitawie stanowiący podział inflant. Granica przebiegała wzdłuż rzeki Dźwiny , co oznaczało że większość terytorium przechodziła pod administracje szwedzką. Rzeczpospolita posiadała jedynie Kurlandie i skrawek Inflant Wschodnich (tzw. Inflanty Polskie )

Trzeci etap wojen ze Szwecją (1625-1629) W 1625r. Gustaw II Adolf zaatakował Prusy Królewskie. Jednak głównym jego celem było zdobycie Gdańska. Szwedzi rozpoczęli oblężenie Gdańska i jego blokadę morska, jednak nie udało im się zdobyć tego miasta. W 1627r. flota Polska pokonała Szwedów w bitwie morskiej koło Oliwy. W czerwcu 1629r. hetman Stanisław Koniecpolski pokonał wojska Gustawa II Adolfa w bitwie pod Trzcianą. Mediację mającą na celu zakończenie wojny polsko-szwedzkiej w 1629r. zaczęli francuscy dyplomaci, którym zależało na pełnym zaangażowaniu Szwecji w wojnę trzydziestoletnią. W rezultacie w 1629r. został podpisany rozejm w Altmarku korzystny dla Szwecji: o Wszystkie porty inflanckie i pruskie, z wyjątkiem Pucka, Królewca i Gdańska znalazły się w rękach Szwedów o Szwecja uzyskiwała 1/3 dochodów z ceł, którymi obciążone były statki przybywające i odpływające z Gdańska.