Gleby w Polsce dzielą się na:

1. Gleby początkowego stadium rozwoju (inaczej inicjalne)- są one jakby na pograniczu gleby i skały, są bardzo słabo przeobrażone przez proces glebotwórczy. W zależności od podłoża na jakim są wykształcone wyróżnia się litosole i regosole. Najczęściej spotykane są w górach i na pokrywach sandrowych.
2. Gleby bielicoziemne- są grupą gleb z wyraźnie zaznaczoną strefą wmywania i wymywania. Gleby z tego rodzaju tworzą się najczęściej na glinach i piaskach pod roślinnością iglastą- lasy świerkowe i sosnowe. Pokrywają około 25% powierzchni w Polsce. W tej klasie gleb wyróżnia się gleby bielicowe, bielice właściwe, gleby rdzawe i płowe wyróżnione na podstawie stopnia zbielicowienia. Są mało produktywne, gdyż są bardzo kwaśne i ubogie w składniki biogenne.
3. Gleby brunatnoziemne - stanowią grupę kilku typów gleb brunatnych. Cechą charakterystyczną tych gleb jest poziom brunatnienia o rdzawym zabarwieniu. Gleby te uformowały się pod wpływem lasów mieszanych lub liściastych. Skałami macierzystymi dla gleb brunatnych na Niżu Polskim są utwory polodowcowe, zazwyczaj gliniaste lub ilaste, w południowej części Polski podłożem macierzystym dla gleb brunatnych są lessy i utwory lessopodobne. Wyróżnia się gleby brunatne właściwe i gleby brunatne kwaśne.
4. Czarnoziemy - charakteryzują się dużą miąższością poziomu próchnicznego (ponad 40 cm), w którym występuje 4 % próchnicy. Gleby te wytworzone są głównie na lessach lub na pyłowych utworach lessopodobnych, dlatego mają bardzo korzystne warunki wodno - powietrzne. Są one najbardziej urodzajnymi z punktu widzenia rolnictwa. Czarnoziemy występują płatowo wśród gleb brunatnych i płowych we wschodniej części Wyżyny Lubelskiej, na Wyżynie Małopolskiej, w okolicach Krakowa, na Płaskowyżu Głubczyckim.
5. Czarne ziemie - należą do gleb głęboko próchnicznych, podobnie jak i czarnoziemy. Wytworzone są na różnych podłożach, zarówno gliniastych, ilastych i piaszczystych. Powstawanie czarnych ziem wiąże się z naturalnym lub sztucznym obniżeniem zwierciadła wód gruntowych i przerwania procesów biogennych. W ich profilu występuje poziom glejowy. Przydatność rolnicza czarnych ziem uzależniona jest od podłoża i jego zasobności. Generalnie należą do gleb dobrych i bardzo dobrych. Występują na Kujawach, Pomorzu, Pojezierzu Zachodnim oraz w okolicy Wrocławia.
6. Gleby bagienne - należą do tej grupy gleby torfowe oraz mułowo - torfowe. Powstają w środowisku o dużym uwilgotnieniu spowodowanym stałym wysokim poziomem wód gruntowych. Grubość torfu może sięgać kilku metrów. Gleby bagienne występuję na Pojezierzach, w dolinie Biebrzy i Narwi, Bugu i Wieprza.
7. Mady - należą do gleb napływowych, powstają wskutek nagromadzenia się osadów wylewanych okresowo przez rzeki. Są zasobne w składniki pokarmowe dla roślin i wykorzystywane są pod uprawy rolnicze. Występują dość powszechnie na terenie Polski w dolinach rzek i mniejszych cieków wodnych.
8. Rędziny - należą do gleb płytkich i szkieletowych, ale są bogate w składniki biogenne łatwo dostępne dla roślinności, ich występowanie na obszarze Polski związane jest z wychodniami skał wapiennych. Występują na wyżynach oraz w Niecce Nidziańskiej. Pod względem przydatności rolniczej dominują gleby średniej jakości, które zajmują blisko 35% powierzchni gruntów ornych oraz gleby słabe. Gleby dobre i bardzo dobre stanowią ok.23% powierzchni gruntów ornych.