Ochrona i obrona narodowa

Najważniejszym zadaniem każdego państwa jest zapewnienie ochrony i obrony narodowej, bowiem jest to kluczowy czynnik do skutecznego i swobodnego rozwoju. Swobodny rozwój polega na tym, aby na drodze państwa nie stały przeszkody militarne, kulturowe, polityczne, gospodarcze czy społeczne. Współcześnie bezpieczeństwo narodowe wymaga poszerzenia terminu „obrona narodowa” na „ochronę i obronę narodową”. W naszej pracy chcemy zająć się przeanalizowaniem pojęcia ochrony i obrony narodowej, jej środków, strategii, elementów oraz wymagań. XX-sto wieczne pojęcie obrony narodowej w świadomości społeczeństwa było identyfikowane z obroną przed agresorem na tle militarnym.

Najważniejszym zadaniem każdego państwa jest zapewnienie ochrony i obrony narodowej, bowiem jest to kluczowy czynnik do skutecznego i swobodnego rozwoju. Swobodny rozwój polega na tym, aby na drodze państwa nie stały przeszkody militarne, kulturowe, polityczne, gospodarcze czy społeczne. Współcześnie bezpieczeństwo narodowe wymaga poszerzenia terminu „obrona narodowa” na „ochronę i obronę narodową”.

W naszej pracy chcemy zająć się przeanalizowaniem pojęcia ochrony i obrony narodowej, jej środków, strategii, elementów oraz wymagań.

XX-sto wieczne pojęcie obrony narodowej w świadomości społeczeństwa było identyfikowane z obroną przed agresorem na tle militarnym. Jednak czas przyniósł nam nowe zagrożenia jakimi są: • powodzie, • głód, • choroby, • zagrożenia demograficzne, • czy ekologiczne.

Nie można ich lekceważyć, bowiem są równie groźne jak wojna, a ochrona przed nimi jest równie ważna jak obrona zbrojna przed wrogiem.

Obronę i ochronę narodową można rozumieć jako „obronę narodową” w tendencyjnym rozumieniu obrony przed agresją, jak i „ochronę narodową” w rozumieniu zapobiegania i przeciwdziałania zagrożeniom niemilitarnym. Obrona i ochrona narodowa tworzy warunki niezbędne i konieczne dla pozostałych działań tworzących bezpieczeństwo narodowe, jakimi są rozwój kulturalny i materialny. Równocześnie ochrona i obrona narodowa stanowi podstawę skuteczności i wiarygodności polityki zagranicznej w tworzeniu zewnętrznych warunków bezpieczeństwa narodowego.