Głównym celem strategicznym obrony Rzeczypospolitej Polski jest zachowanie niepodległości, suwerenności i integralności terytorialnej państwa. Cel ten realizowany jest poprzez przygotowanie obronne społeczeństwa, przygotowanie, rozbudowę i utrzymywanie infrastruktury obronnej państwa oraz działania obronne i interwencje Polskich sił zbrojnych podejmowane w potrzebie. Strategia obronna Rzeczypospolitej Polskiej zakłada, że jeżeli powstał konflikt z innym państwem to Polska ma starać się złagodzić go w jak najmożliwszy pokojowy sposób. Np. poprzez negocjacje czy mediacje. Jednak jeżeli rozwiązanie pokojowe tego konfliktu nie jest możliwe to wtedy Polska powinna przeciwstawić się agresji zbrojnej kontynuując jednocześnie działania dyplomatyczne w celu zakończenia konfliktu. W przypadku wojny Polska powinna jak najdłużej stawiać opór w celu powstrzymania inwazji poprzez zadanie przeciwnikowi jak możliwie największych szkód. Ma to na celu spowolnienie działań wroga i możliwość przygotowania się i podjęcia działań naszych sojuszników. W razie konfliktu o mniejszej intensywności będą prowadzone samodzielne działania obronno-interwencyjne w celu jak najszybszego zlokalizowania, zatrzymania i rozbicia nieprzyjacielskiego zgrupowania inwazyjnego. Aby zapewnić funkcjonowanie państwu w czasie wojny Polska powinna chronić ludność i struktury państwowe organizować i uzupełniać wsparcie logistyczne sił zbrojnych oraz zaspokojenie materialnych i duchowych potrzeb ludności. Zaspokajanie potrzeb sił zbrojnych i ludności w warunkach wojny wymagać będzie podporządkowania gospodarki narodowej celom wojennym. Konieczne będzie czuwanie nad wielkością i asortymentem produkcji dóbr podstawowego użytku i dystrybucji tych dóbr, a także prowadzenia działalności informacyjnej i kulturalnej integrującej naród wokół realizacji podstawowych zadań czasu wojennego.