Filozofowie starożytni

TALES Z MILETU

Pierwszy grecki filozof urodzony w VII w. p.n.e. w mieście Milet (dzisiejsza Turcja). Interesował się astronomią i geometrią. Jego największym odkryciem było twierdzenie Talesa, które jest najważniejszym w geometrii euklidesowej. Tales nie pozostawił po sobie żadnego dzieła, dlatego jego poglądy znamy jedynie z opisów Arystotelesa. Według tych opisów Tales dokonał przejścia z mitów do nauki. Twierdził, że początkiem wszystkiego jest woda. Wszelkie swoje poglądy opierał on na empirii i obserwacjach otaczającego go świata. Uważał, że dusza jest nieśmiertelna ponieważ zmieszana jest z całym Wszechświatem, a świat jest pełen bogów.

PITAGORAS

Grecki matematyk i filozof, urodził się w VI w. p.n.e. Założyciel tzw. szkoły pitagorejskiej w Krotonie (południe Włoch). W szkole tej rozważano między innymi takie problemy matematyczne. Twierdzenie matematyczne, które nazywamy twierdzeniem Pitagorasa, tak naprawdę nie jest odkryte przez tego filozofa. O wiele wcześniej było ono znane m.in. w Egipcie, Chinach. Religia, jaką wyznawał Pitagoras, była politeistyczna.

ARYSTOTELES

Urodzony w IV w p.n.e. Uważany za największego filozofa, obok Sokratesa i Platona. Był uczniem Platona, jednak stworzył przeciwny system filozoficzny do niego. Arystoteles uważał, że ludzie rodzą się z czystym, niezapisanym umysłem, który w ciągu życia jest uzupełniany myślami. Myśli jednak żyją później własnym życiem i część ludzkich rozumowań ulega rozmaitym wypaczeniom i dziwactwom. Stworzył naukę o samym myśleniu i nazwał ją logiką. W wielu pracach porusza on tematykę bytu oraz przypadku. Jest również twórcą metafizyki. EPIKUR

Grecki filozof urodzony w IV w. p.n.e. na wyspie Samos. Twórca epikureizmu jednej z najważniejszych antycznych filozofii życia. Zajmowała się ona odpowiedzią na pytanie ‘jak osiągnąć szczęście w życiu doczesnym?’ oraz rozmyślaniem na temat życia i śmierci. Epikurejczycy zakładali, że nie należy bać się śmierci, ponieważ dopóki my jesteśmy, nie ma śmierci, a kiedy ona króluję, nas już nie ma. Nurt ten był z lekka hedonistyczny, ponieważ praktykował on, że dobro równa się przyjemności i życie szczęśliwe to takie, w którym suma przyjemności jest większa niż suma cierpień.

Sokrates

Urodził się w V w p.n.e. Sokrates nie pisał, lecz rozmawiał. Mieszkał w Atenach, gdzie nauczał prowadząc dysputy z przypadkowymi przechodniami na ulicach miasta. Nie opuszczał swojego rodzinnego miasta, za wyjątkiem trzykrotnego udziału w wyprawach wojennych. W 399 r. p.n.e. Sokrates został oskarżony o niewyznawanie bogów których uznaje państwo, o wyznawanie bogów, których nie uznaje państwo oraz o psucie młodzieży. Szczegóły procesu zawarte są w „Obronie Sokratesa”. Po przegraniu sprawy filozof trafił do więzienia, gdzie po 30 dniach dostał do wypicia truciznę.

Platon

Urodzony w V w. p.n.e. w Atenach. Twórca systemu filozoficznego zwanego obecnie idealizmem platońskim. Był pierwszym, który kwestie etyczne, polityczne, metafizyczne i epistemologiczne badał w sposób metodyczny i systemowy. Zdaniem Platona, świat ukazuje się naszym zmysłom w sposób zafałszowany i błędny, ale istnieje sfera prawdziwsza i doskonalsza, która jest wieczna. Platon rozróżnia między obiektami, które są piękne a jednym obiektem, jakim jest piękno, od którego to obiektu wszystkie rzeczy piękne biorą swoją nazwę i odpowiednie cechy.