Nickelback – kanadyjska grupa muzyczna, wykonująca muzykę z pogranicza rocka i hard rocka, ze względu na swoje brzmienie często porównywana z takimi zespołami jak 3 Doors Down, Puddle of Mudd czy Creed. Zespół został założony w 1995 roku w małym miasteczku Hanna w prowincji Alberta w Kanadzie przez wokalistę i gitarzystę Chada Kroegera, basistę Mike Kroegera, gitarzystę Ryana Peake oraz kuzyna, perkusistę Brandona Kroegera. Pierwszy rozgłos zespół zyskał w 2000 roku, wraz z ukazaniem się drugiej studyjnej płyty “The State”, z której to pochodził pierwszy przebój grupy “Leader of Men”, który odniósł spory sukces na zagranicznych listach przebojów. Dzięki temu zespół podpisał swój pierwszy poważny kontrakt płytowy z holenderską wytwórnią metalową Roadrunner Records. Światowy rozgłos grupa zyskała dzięki trzeciej płycie “Silver Side Up”, wydanej we wrześniu 2001 roku. To właśnie z tej płyty pochodzi największy przebój grupy “How You Remind Me”, dzięki czemu zespół zdobył dużą ilość nagród, oraz rozpoczął światowe trasy koncertowe. Szacuje się że album sprzedano w ponad 10 milionach kopii na całym świecie. Wydana w październiku 2005 roku piąta płyta, “All the Right Reasons” powtórzyła sukces sprzedając się także w ponad 10-milionowym nakładzie na całym świecie. Szacuje się że zespół sprzedał ponad 31 milionów płyt na całym świecie, z czego 19 w Stanach Zjednoczonych. Zespół w trakcie swej działalności muzycznej miał także okazję występować na wielu prestiżowych festiwalach rockowych, m.in. Rock am Ring czy Pinkpop Festival. Zespół został sklasyfikowany na 11 pozycji w zestawieniu Chart Watch Extra: The Top 20 Album Sellers Of The 2000s, czyli najlepszych sprzedaży muzycznych, ustępując miejsca takim wykonawcom jak Linkin Park, Creed czy Tim McGraw, oraz zajął 2 miejsce w tym zestawieniu jako najlepiej sprzedający się zespół spoza Stanów Zjednoczonych, ustępując miejsca jedynie zespołowi The Beatles. Grupa w roku 2007 została wprowadzona do Canada’s Walk of Fame. Zespół jest także laureatem wielu prestiżowych nagród przemysłu muzycznego, m.in. Juno Awards, American Music Awards, Billboard Music Awards. Wydawcą płyt zespołu w Kanadzie jest wytwórnia EMI, natomiast w Europie Roadrunner Records. Zespół w lipcu 2008 roku podpisał kontrakt z wytwórnią Live Nation, na nagranie trzech albumów. Zanim to jednak nastąpi, grupa jest zobowiązana nagrać jeszcze jeden album dla wytwórni Roadrunner. W 2010 roku, grupa podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Hollywood Records. Nazwa “Nickelback” została wymyślona przez basistę zespołu, oraz przyrodniego brata wokalisty Chada Kroegera, Mike Kroegera. W młodości pracował on w barze szybkiej obsługi Starbucks, gdzie dość często używał słów: “Here’s your nickel back”, które znaczą tyle co “oto pańska reszta” (gdzie nickel oznacza pięciocentówkę). Podczas nagrywania swego pierwszego dema “Hesher” w 1996 Mike zasugerował tę nazwę, którą reszta członków grupy zaakceptowała.

Początki: Historia zespołu rozpoczyna się w małej kanadyjskiej miejscowości Hanna położonej 215 km na północny wschód od Calgary, gdzie wychowywali się bracia Chad Kroeger oraz Mike Kroeger, a potem również Ryan Peake który pod koniec szkoły podstawowej przeniósł się tam z Brooks. Wszyscy szybko się zaprzyjaźnili i grywali razem w garażu Ryana. Jak po latach w wywiadach wspomina wokalista Chad Kroeger, nie było innej możliwości niż granie muzyki lub pakowania się w kłopoty (w wieku 14 lat Kroeger wylądował w domu poprawczym za włamanie się do własnej szkoły), tak więc postanowili zająć się muzyką. Po ukończeniu liceum założyli w 1995 roku swój amatorski zespół i zaczęli grywać covery lubianych przez siebie zespołów, m.in. Alice in Chains, Soundgarden, Red Hot Chili Peppers czy Pearl Jam. Wtedy wraz z braćmi Kroegerami mieszkał Gabe Sinclair, który uzupełnił skład zespołu. Zespół miał wtedy innego wokalistę, który nauczył Kroegera, jak być frontmanem. Zespół przedstawiany był przez agenta jako “Point of View”, ale na scenie woleli występować pod nazwą “Village Idiot”, którą musieli jednak szybko zmienić ponieważ nie podobała się ona szefom niektórych barów. Skład zespołu wyglądał następująco: Chad Kroeger (śpiew, gitara rytmiczna), Mike Kroeger (gitara basowa), Ryan Peake (gitara prowadząca), Gabe Sinclair (perkusja). Po roku koncertowania znudziło im się jednak odtwarzanie cudzej muzyki i postanowili się rozejść. Mike Kroeger wyjechał do Vancouver i z gitarą basową grywał w kilku lokalnych heavymetalowych kapelach m.in. Black Dogs, Depression. Na początku 1996 roku Chad Kroeger napisał 10 piosenek, pożyczył od ojczyma 1500 dolarów i przekonał pozostałych członków zespołu do nagrania ich w Vancouver. Tym razem do zespołu w miejsce Sinclair’a dołączył kuzyn braci Kroegerów, Brandon Kroeger. Przyjaciel Mike’a Kroegera zarezerwował grupie czas w studiu nagraniowym należącym do “Turtle Records”. Tak narodził się zespół, który początkowo nosił nazwę “Brick”. Kiedy skończyli nagrywanie materiału na swoje demo, Mike zasugerował nazwę “Nickelback”. Pracował on kiedyś w barze szybkiej obsługi i często używał słów: “Here’s your nickel back”, które znaczą tyle co “Oto pańska reszta” (nikiel – materiał, z którego robi się monety; niklówki, drobniaki). W styczniu 1996 roku zarejestrowali w studiu “Crosstown Studios” w Vancouver materiał. Nagrywany był on pod okiem producenta Jeffa Bonda. Na album trafiło siedem kompozycji. Demo noszące tytuł “Hesher” ukazało się jedynie w Kanadzie, szczególnie w Albercie, skąd pochodziła grupa. Na rynku demo ukazało się w kilkunastotysięcznym nakładzie. Kiedy sprzedaż dema przekroczyła liczbę 10 tys., zdecydowano o wstrzymaniu produkcji, na rzecz nagrania albumu długogrającego. Mimo to dzięki temu grupie udało się zaistnieć w lokalnych kanadyjskich rozgłośniach radiowych. Lokalne radio kanadyjskie CFOX-FM jako jedno z pierwszych zaczęło grać utwór “Fly” z tej płyty. Właściciel studia “Turtle Recording Studios”, Larry Anschell poznał zespół przez ich managera Clyde’a Hilla. Był on producentem zespołu Jar w MR Management. Zespołowi spodobała się płyta wyprodukowana przez Anschella, który zaprosił grupę do swojego studia na przesłuchanie. Po przesłuchaniu grupa wraz z Anschellem podjęła wspólnie decyzję o nagraniu materiału na debiutancki album. Zespół wziął pożyczkę w wysokości 30 tysięcy dolarów. Prace nad płytą trwały od stycznia 1996 roku. Zespół część utworów nagrał w “Crosstown Studios” pod okiem producenta Jeffa Boyda (cześć tych utworów została zamieszczona na albumie “Hesher”), a część w “Turtle Recording Studios” pod okiem producenta Larry’ego Anschell’a. Sesja nagraniowa trwała 10 dni. Zespół nagrał w tym czasie 8 premierowych utworów, oraz wykorzystał 4 utwory zawarte na minialbumie “Hesher” (“Where?”, “Fly”, “Left”, “Window Shopper”). Album został wydany 3 marca 1996 roku. Album dotarł do 182. miejsca na amerykańskiej liście Billboard 200, co było dużym sukcesem w dorobku mało znanej grupy. Także w 1997 roku zespół podpisał swój pierwszy kontrakt z małą niezależną kanadyjską wytwórnią Shoreline. Do utworu “Fly” zespół nagrał także swój pierwszy teledysk, którego premiera nastąpiła 16 czerwca 1997 roku. Utwory z obu płyt były często puszczane w wielu kanadyjskich stacjach radiowych, a trasa “Curb Tour” pomogła im w promowaniu swojej muzyki w północnych Stanach. Łącznie w roku 1997 zespół zagrał 27 koncertów. Album otrzymał także nominację do nagrody kanadyjskiego środowiska niezależnego.