Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać

Ludzie każdego dnia walczą. O życie, miłość czy przyjaźń. Często zostają w tej walce zniszczeni, lecz dzięki swej determinacji niepokonani. W mojej rozprawce postaram się udowodnić że ‘‘człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać’’. Pierwszym przykładem na poparcie mojej tezy jest ekranizacja książki Christine Felscherinow pt: ..My, dzieci z dworca zoo’’. Główną bohaterką została sama Christine. Jako czternastoletnia dziewczyna trafiła w złe towarzystwo. Tak zaczęła się jej przygoda z narkotykami. Wielokrotnie przechodziła odwyk i wracała do nałogu, nie widząc dróg wyjścia ze świata narkomanów, w którym przywykła żyć.

Ludzie każdego dnia walczą. O życie, miłość czy przyjaźń. Często zostają w tej walce zniszczeni, lecz dzięki swej determinacji niepokonani. W mojej rozprawce postaram się udowodnić że ‘‘człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać’’. Pierwszym przykładem na poparcie mojej tezy jest ekranizacja książki Christine Felscherinow pt: ..My, dzieci z dworca zoo’’. Główną bohaterką została sama Christine. Jako czternastoletnia dziewczyna trafiła w złe towarzystwo. Tak zaczęła się jej przygoda z narkotykami. Wielokrotnie przechodziła odwyk i wracała do nałogu, nie widząc dróg wyjścia ze świata narkomanów, w którym przywykła żyć. Jednak dzięki pomocy matki zaczęła nowe życie. Nałóg zniszczył jej ciało oraz część psychiki, ale jednak nie została ona do końca pokonana. W głębi duszy znalazła w sobie siłę, która przyczyniła się do zmian w jej życiu. Po następny przykład sięgnę do książki Dmitrija Głuchowskiego pt.: Metro 2033. Opowiada ona o ludziach, którzy po wojnie nuklearnej ukrywali się w moskiewskim metrze. Zostali zniszczeni, bo stracili swoje rodziny i domy, a świat, który znali, już nie istnieje. Nie mieli już dokąd uciekać, pozostało im tylko schronienie, którym było metro. Nie mieli nawet co jeść. Żywili się wyłącznie grzybami rosnącymi tuż przy nich. Ci ludzie jednak mimo wszystko się nie poddali. Walczyli do samego końca, bo pragnęli żyć mimo wszelkich trudności. Nie można również zapominać o osobach, , które przeżyły jakąś tragedię w swoim życiu. Niektórzy przychodzą na świat obciążeni nieuleczalną chorobą, ale pomimo tego, nie załamują się tylko z determinacją walczą o swoje szczęście. Cieszą się z każdej chwili spędzonej z rodziną i przyjaciółmi. Ich życie zostało zniszczone poprzez uraz fizyczny i psychiczny, ale nie zostali oni pokonani. Postawy ludzi i bohaterów literackich, które zostały przeze mnie użyte jako przykłady, udowadniają, że prawdziwe jest stwierdzenie: Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać. Pamiętajmy więc o tym, że gdy spotkają nas w życiu jakieś trudności, nie możemy się poddawać, bo dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą.