Literatura jest jedna z najważniejszych części kultury. Stanowi jeden z niezastąpionych elementów naszej egzystencji, którego brak odciska piętno na psychice człowieka. Twórczość literacka od wieków stanowiła źródło wiedzy o świecie, miała na celu nauczać, wychowywać i bawić. W mojej prezentacji spróbuje udowodnić słuszność tej tezy opierając się na przykładach dzieł z epok baroku i oświecenia. Pierwszą kwestie która przedstawię będzie cel utworów tworzonych w stylu klasycystycznym. Nurt ten posiadał wiele funkcji: wskazywał wzorce moralne, obywatelskie i patriotyczne. Dzieła były pisane językiem prostym, zwięzłym, łatwym do zrozumienia. Ukazywały one rzeczywistość harmonijną, charakteryzującą się ładem i spokojem. Typowymi utworami klasycystycznymi są bajki i satyry Ignacego Krasickiego. Jednym z nich jest utwór „Dewotka’’. Bajka przedstawia postać kobiety fałszywie religijnej, pobożnej. W czasie modlitwy jedna ze służących przeszkodziła jej w pacierzu. Wypowiadając słowa „odpuść nam winy jako i my odpuszczamy” zaczyna bić swoją podwładną. Autor pod koniec utworu potępia zachowanie Dewotki. Kolejną bajką „Księcia poetów polskich” , która ma charakter parenetyczny są „Ptaszki w klatce”. Dzieło przedstawia historie dwóch czyżyków, które są uwięzione. Starszy z nich jest niezadowolony z tej sytuacji ponieważ kiedyś żył na wolności. Młodszy czyżyk uważa, że w klatce ma bardzo dobre warunki do życia, nic więcej mu nie potrzeba. Nie rozumie starszego, który cierpi z powodu uwięzienia. Ptaki w tym utworze mają symboliczne znaczenie. Starszy czyżyk symbolizuje ludzi, którzy zaznali wolności a zostali zniewoleni. Młodszy symbolizuje ludzi młodych, którzy nie zaznali wolności, urodzili się w niewoli. Autor w tym dziele przestrzega przed niebezpieczeństwem spowodowanym utratą suwerenności państwa, której skutkiem będzie to, że młodzi zapomną o istnieniu swego kraju. W tej bajce dokładnie widać wychowawczy cel dzieł klasycystycznych. Oprócz bajek Krasicki pisał satyry, które miały na celu bawić, uczyć, wychowywać. Satyra pt. „Do Króla” przedstawia obiekcje do władcy, którymi są m.in. jego młody wiek, brak siwizny który ma symbolizować brak doświadczenia. Zarzuca się mu jeszcze, że za bardzo dba o wykształcenie i nie ma królewskiego pochodzenia. Widać tutaj stereotypowe nastawienie szlachty do króla. Utwór jest persyflażem. Wymienione wady władcy są tak naprawdę jego zaletami. Satyra porusza problemy społeczne i polityczne w ówczesnym państwie polskim. Kolejnym dziełem o charakterze satyrycznym jest „Pijaństwo”. Utwór przedstawia rozmowę osoby uzależnionej od alkoholu z abstynentem. Autor krytykuje w ten sposób chulaństwo szlachty, życie ponad stan. W dziele ukazane są skutki nadmiernego spożycia napojów wysokoprocentowych. Satyra ma charakter pouczający, spełnia założenie klasycystycznego utworu – poucza oraz wychowuje. W utworze pt. „Żona modna” można zauważyć cechy sarmackie. Krasicki zwrócił uwagę na to, że szlachta nie interesuje się drobnymi rzeczami wynikającymi z ojczystej kultury. Zarzuca im, że są próżni. Stan szlachecki jest krytykowany, autor uważa, że zależy im tylko na pieniądzach , swobodnym życiu i zabawie. Wolą cudzoziemczyznę niż swój kraj. Może być to przyczyna złych rządów w państwie.