Temat:

        Przemiana wewnętrzna jest to stanowcze i diametralne zmienianie się natury ludzkiej, zmiana sposobu zachowania i myślenia. Przemiana wewnętrzna jest procesem znanym wszystkim ludziom, gdyż większość z nas ją przeszło, na przykład mając na uwadze sam proces dorastania, kiedy nasze poglądy ewoluują diametralnie się zmieniają. Przemiana człowieka wynika ze zmienności natury ludzkiej, zmienia się każdy, w różnym wieku, często tego nie zauważając gdyż jest to proces stopniowy i  bardzo powolny. Postacie literackie, na podstawie których przedstawię problem przemiany, przeżyły ją w sposób bardzo widoczny. Występują dwa oblicza przemian: pozytywna lub negatywna. Jest wiele czynników, które powodują, że człowiek się zmienia, myślę że najważniejsze z nich to czynniki psychologiczne, głownie poprzez wpływ innych ludzi. Równie ważne są czynniki społeczne, takie jak chęć zrobienia kariery a co za tym idzie wzbogacenia się. Następnie bardzo duży wpływ na przemianę wewnętrzną człowieka maja czynniki polityczne. Sądzę, że każdą przemiane podejmuje się przez poprzednie przemyślenie i wyciągnięcie wniosków.
        Przemiana wewnętrzna wskutek czynników psychologicznych i politycznych wystąpiła u tytułowego bohatera tragedii „Makbet” napisanej przez Williama Shakespeare’a. Początkowo gdy poznajemy Makbeta, jest on lojalnym oddanym i dzielnym wodzem, obdarzony wieloma zaszczytami, jednym słowiem ideał rycerza. Duży wpływ na jego przemiane mają czarownice, które przepowiedziały mu wyrocznie tan Glamis, tan Kwadoru, król Szkocji. Równie duży wpływ na jego przemiane ma jego żona Lady Makbet, która chciała dopomóc jego szczęściu, a także sam Makbet który kierował Bardzo duża rolę w popełnieniu przez Makbeta tej strasznej zbordni odegrała jego żona-Lady Makbet która zarzuciła mu tchórzostwo oraz brak miłości. Makbet próbuje się usprawiedliwiac, widzi jednak kolejne zagrożenie dla swojej władzy. Tym zagrożeniem jest jego przyjaciel-Banko. Makbet jest zdania że Banko wie za dużo, że  wie o przepowiedni czarownic i podejrzewa go o morderstwo. Tak Makbet po raz kolejny wchodzi na drogę zbrodni. Stan depresji Makbeta nie ustępuje, mimo śmierci wroga, pojawia się kolejny- jest nim Makduf. Makbet postanowił kolejny raz udac się do czarownic, skłoniły do tego liczne urojenia, duch Banka a także to iż, nie potrafił porozumiec się z żoną, którą również prześladowały wyrzuty sumiania, aż wkońcu popadła w chorobe, która wkrótce doprowadziła do jej śmierci. Czarownice uspokajają Makbeta, ostrzegają przez Makdufem iż nikt urodzony przez kobiete go nie zabije, dopokó się rządzą włądzy. Wszystkie te trzy czynniki miały wpływ na zbrodnie które popełnia tytułowy bohater, Makbet dokonuje morderstwa króla Dunkana. Morderstwo króla Szkocji jest momentem przełomowym przemiany Makbeta, mimo to rozważa swój czyn, boi się sprawiedliwego osądzenia, boi się kary. Wszystko jest tak jak przepowiedziały czarownice, Makbet zostaje królem Szkocji. Las Biranam nie podejdzie do jego wzgórza. O całkowitym upadku moralnym Makbeta, świadczy popełnione przez niego morderstwo-Lady Makduf. Makbet popada w coraz większe obłąkanie, przestaje łudzic się już przepowiednia czarownic, gdy zakamuflowani gałęziami żołnierze Malkolma atakują zamek. Gdy Makduf wyznaje że nie był urodzony w sposób naturalny, wtedy pozbawia Makbeta resztek nadzieji. Mimo to Makbet podejmuje walkę, jednak ginie. 
  Kolejnym przykładem przemiany wewnętrznej w literaturze jest główny bohateri „Zbrodni i Kary” Fiodora Dostojewskiego- Rodion Romanowicz Raskolnikow. Jest to 23 letni student z zubożałej rodziny. Mieszka w zubożałej dzielnicy Petersburga. Jest on człowiekiem inteligentym, choc nie dokształconym, gdyż z powodu braku pieniędzy musi zrezygnowac ze studiów. Rodion tworzy własną teorię, w której dzieli ludzi na niższych i wyższych, czyli lepszych i gorszych. Siebie samego zas zalicza do lepszych. Według Raskolnikowac ludzi lepsi mogą przekraczac pewne granice. Ze względu na trudną sytuację finansową zmuszony jest  porzucic uczelnię. Niedługo potem dokonuje straszliwej , długo planowanej zbrodni, jaką jest morderstwo staruszki- Alony Iwanownej oraz zupełnie nieprzewidziane zabójstwo jej siostry Lizawiety, rabuje także majątek lichwiarki.  Po tym wszystkim Rodion początkowo nie ma w sobie poczucia winy. Udaje mu się wymknąc z miejsca zbrodni mimo nieoczekiwanego obrotu sprawy. Chowa zrabowane kosztowności i wraca do mieszkania. Poźniej jednak zaczynają prześladowac go koszmary, wizje, urojenia. Popada w chorobe, przez ten czas opiekuje się nim przyjaciel-Razumichin. Ma wrażenie ze coraz więcej osób wie o jego przestępstwie. Czuje że nie może nikomu zaufac. Ważnym wydarzeniem dla Raskolnikowa jest poznanie Soni Marmieładow. Poznaje ją w dziwnych okolicznościach, ponieważ jest świadkiem wypadku ulicznego w którym zostaje ranny stary Marmieładow, który zaraz po tym umiera. Własnie poznanie Soni i jej wizyty wpłynęły dosc dosadnie na przemiane Raskolnikowa. Rodion przy bliższym poznaniu Soni uświadamia sobie niezwykła szlachetność i dobroc tej osiemnastoletniej „upadłej” dziewczyny, która trudni się bowiem nierządem by zapewnic utrzymanie dzieciom swojej macochy. Kluczowym momentem przemiany głownego bohatera jest rozmowa na temat wiary i religii pomiędzy głęboko ufająca Bogu Sonią a Rodionem który jest ateistą. Sonia od samego początku rozmowy, stara się bronic swojej wiary, Rodion początkowo czuje odrzucenie. Rodion wkońcu wyznaje Soni o swoim morderstwie. Ta zas namawia go do przyznania się do winy. Po rozmowie z Porfirym, Raskolnikow zdaje sobie sprawę, że śledczy jest przekonany o jego winie i czeka jedynie na przyznanie się zbrodniarz, to wywiera wpływ na jego dalsze postępowanie. Rodion postanawia przyznac się do winy i w tym momencie następuje jego całkowita przemiana wewnętrzna, żegna się z matka i Dunia, chociaż nadal usiłuje bagatelizowac wagę swego czynu. Ostatecznie jednak udaje się na policje i oświadcza, ze jest mordercą lichwiarki i jej siostry. Podczas procesu, sąd bierze pod uwagę stan psychiczny oskarżonego w momencie dokonania czynu, dobrowolne zgłoszenie się na policję i inne okoliczności łagodzące, i skazuje go na ośmioletnią katorge na Syberii. Podczas odbywania tej kary, postanawia towarzyszyc mu Sonia. Raskolnikow przezywa także głeboką duchową przemianę, po której powraca do dawno porzuconej wiary, pod wpływem Soni zaczyna rozumiec podstawy wiary chrześcijańskiej i odkupienie win skruchą i cierpieniem
         Nie ulega wątpliwości, że Sonia Marmieładow miała duży wpływ na przemianę Rodiona. W tym przypadku jest to przemiana pozytywna, ponieważ Rodion postanowił wyleczyc się ze swoich dawnych poglądów, które były błedne i prowadziły go do zguby.    Swoja przemianie zawdzięcza Głównie Soni, której powiedział o swoim morderstwie, i która namówiła go do zadośćuczynienia i przyznania się do winy. To dzięki niej właśnie zmienił swoje podejście do ludzi i do świata. Poza tym także dzięki soni Rodion doznał duchowego odrodzenia. 
         Kolejnym przykładem bohatera literackiego który ulega przemianie wewnętrznej jest, Kordian. W tej przemianie charakter i osobowośc nie ulegną zmianie, zmieni się natomiast cel życia  bohatera. Tytułowego bohatera dramantu  „Kordian” Juliusza Słowackiego poznajemy w pierwszej scenie aktu pierwszego jako piętnastoletniego chłopca, wywodzącego się z zamożnej rodziny szlacheckiej. Mieszka on w wiejskim dworze otoczonym pieknymi ogrodami.Bohater zamiłowany jest w literaturze romantycznej, która zrodziła w nim uczucie do starszej o dwa lata Laury. Niestety ukochana nie odwzajemnia miłości Kordiana, podchodzi do jego uczuc z dystansem, mówi, ze nie rozumie jego trosk. Do próby samobójstwa skłania do wiesc o samobójczej śmierci przyjaciela oraz własne przezycie nieszczęśliwej miłości. Po nieudanej próbie samobójczej, postanawia wyjechac do Włoch i Anglii. Wówczas przekonuje się że światem rządzi pieniądz. W czasie tej podróży Kordian zakochuje się w Wiolletcie, lecz jego uczucie nie jest odwzajemnione. Po spotkaniu z papieżem bohater dowiaduje się, że również Kościół pozbawiony jest jakich kol wiek wartości moralnych. Na górze Mont-Blanc bohater z romantycznego poety przemienia się w patriotę. Po zrozumieniu, że Polska nie może liczyc na pomoc Kościoła i państw zachodnich, że ojczyzna zdana  jest tylko na siebie, postanawia poświęcic swoje życie dla jej ratowania. Pada tam ważne określenie „Winkelriedyzm”. Ten przełomowy moment nadaje sens zycia Kordianowi. Jednak Kordian ponosi klęskę, początkowo jest inicjatorem i organizatorem spisku mającego na celu zamordowanie cara Mikołaja I. Nie stety nie uzyskał poparcia, i był zmuszony sam realizowac swój pomysł, który nie był dobrze przygotowany. Do jego klęski przyczyniły się jego nadwrażliwośc, uczucie lęku i niepokój. Postawiony przez siebie początkowo cel, przerósł jego możliwości fizyczne i psychiczne. Po nie udanej próbie zabicia cara, Kordian dopiero w szpitalu wariatów uświadamia sobie niedojrzałośc swojego planu. Mimo To Kordian przegrywający w akcie III jest jednak całkiem innym człowiekiem niż ten którego poznajemy w akcie I . Próbuje walczyc ze swoją niedojrzałością i niemocą, a także marzeniami. Zdaję sobie sprawe że życie nigdy nie było takie jak w dzielach literackich, które czytał. Teraz wie ze jest całkiem inaczej, i on sam nie jest w stanie tego zmienic. 
       Myślę że założyłem słuszną teze co do czynników przemian zewnętrznych w utworach literackich. Ponieważ czynniki psychologiczne, społeczne i polityczne, miały miejsce w omówionych utworach. Jestem też zdania ze przemiana wewnętrzna to proces długotrwały, nie można podejmowac tak ważnych decyzji w krótkim czasie, tak ważne sprawy warte są racjonalnego przemyślenia. Istnieje też nagła przemiana ale, nie wydaje się być to wiarygodne, ponieważ nagłe przemiany mają swoją genezę dużo wcześniej.  W utworach literackich występują przemiany pozytywne i negatywne bohaterów literackich, myśle jednak że więcej jest tych pozytywnych.