wzór idealnego ascety i świętego – poznajemy na przykładzie „Legendy o św. Aleksym”. Tekst pochodzi z XV w. jest napisany przez nieznanego autora. Treść legendy to opis życia św. Aleksego. W Rzymie żył książę imieniem Eufamin, był on bardzo bogobojny ale długo z żoną nie mogli mieć potomstwa. Prosili Boga o pomoc i prośby ich zostały wysłuchane. Urodzi im się syn, któremu dano na imię Aleksy. Kiedy Aleksy miał 24 lata ojciec powiedział mu, że nadszedł czas by się ożenił. Wówczas Aleksy zdając się na wybór ojca poślubił córkę cesarza. Jednak zaraz po ślubie oddał żonie pierścień zaręczynowy i wyruszył w drogę by służyć Bogu. Rozdał swój cały majątek biednym, a sam żebrał po kościołem. Pewnego razu Matka Boska rozkazała klucznikowi wpuścić Aleksego do kościoła i od tego momentu ludzie zaczęli się nim interesować i nazywać go św. Aleksym. Chcąc uniknąć rozgłosu postanowił zmienić miejsce pokuty. Dotarł do Rzymu i przez 16 lat mieszkał pod schodami własnego domu przez nikogo nie rozpoznany. Cierpiał, a cierpienie swe poświęcał Bogu. Kiedy poczuł, że nadchodzi śmierć spisał swoje dzieje i umarł trzymając w ręku list. W momencie zgonu Aleksego w całym Rzymie dzwony zaczęły same bić. Poruszeni mieszkańcy zgromadzili się wokół ciała zmarłego, z którego unosiła się woń uzdrawiająca chorych. Mimo wielu starań nikomu nie udało się wyjąć listu z ręki zmarłego. Dopiero żona Aleksego wyciągnęła list i wszyscy dowiedzieli się kim naprawdę był Aleksy. Legenda o św. Aleksym ukazuje średniowieczny ideał ascety.