Edyp jest głównym bohaterem tragedii klasycznej pt. " Król Edyp", napisanej przez Sofoklesa. Głównym wątkiem książki jest śmierć Lajosa oraz dążenie do prawdy. Król Edyp kierując się dobrem społeczeństwa chciał za wszelką cenę rozwiązać zagadkę zabójcy jego poprzednika, co kończy się dla niego klęską. Stasimon to pieśń chóru, podsumowująca życie Edypa- Stasimon IV. Skierowane do ludzi słowa mówią, że życie ludzkie jest jak “cień cienia”. Szczęście jest kruche, zmienne. Często rządzi się własnymi prawami. Zmieniając się w nieszczęście staje się nietrwałe. Nikt nie może na ziemi nazwać się szczęśliwym. Tebianie głosili w owej pieśni, że docenił życie, kochali Edypa za uratowanie ich od Sfinksa. Zło i klęska, które spotkały Edypa są niezrozumiałe dla tebańczyków. Dziwią się, ze ich wielki bohater może być źle traktowany przez los. Wierzą, ze przyjdzie moment prawdy i biegnący czas odsłoni brudy prawdy. W pieśni pada stwierdzenie, iż Bogowie są najważniejsi, ich prawa nienaruszalne i to ich właśnie trzeba słuchać. Jokasta i Lajos sprzeciwiając się potędze Bogów zesłali na swoją rodzinę klątwę-przekonali się jednocześnie o sile i mocy Bogów. Doszukiwanie się sensu duchowego przez Edypa jest błędem. Brak wpływu na własny los można nazwać ironią tragiczną. Uporczywie dążenie pomaga w spełnieniu założonego sobie celu. Chcąc osiągnąć własne szczęście czasami nie zważamy na nieszczęście dawane innym. Jesteśmy nieświadomi krzywdy jaką popełniamy. Często w życiu bywa tak, iż życie w niewiedzy, nieświadomości może okazać się lepszym wyjściem z całej sytuacji. Przeznaczenia nie da się oszukać. W historii Edypa odegrało ono dużą i znaczącą rolę, tylko, ze on nie miał szansy na zmianę własnego losu. Nieświadomie doprowadził się do śmierci. Co by zrobił i tak byłoby błędem.