1.romanizm 2.gotyk 3.renesans 4.barok 5.rokoko 6.klasycyzm 7.romantyzm 8.realizm 9.impresjonizm 10.symbolizm 11.secesja 12.postimpresjonizm 13.fowizm 14.kubizm 15.futuryzm 16.ekspresjonizm 17.abstrakcjonizm 18.dadaizm 19.surrealizm

ad. 1 romanizm Romanizm to styl architektoniczny, który narodził się w Europie ok. X w. naszej ery. Za jego kolebkę uważana jest zachodnio-środkowa część kontynentu: Francja, północne Włochy oraz Niemcy. Sam nurt powstał ze względu ponowne zainteresowanie się sztuką starożytną. Rozwijał się on do XIII w., kiedy został zastąpiony przez zapoczątkowany we Francji gotyksakralnej.

malarstwo :

rzeźba :

Ewa, rzeźba Gislebertusa z Autun

architektura :

Romański Donżon w Lublinie

ad. 2 gotyk

Gotyk – styl w architekturze i innych dziedzinach sztuk plastycznych (rzeźbie, malarstwie i sztuce sepulkralnej), który powstał i rozwinął się w połowie XII wieku we Francji (Anglosasi uważają, że w Anglii) i swoim zasięgiem objął zachodniochrześcijańską Europę

malarstwo:

Giotto. Fragment obrazu Pięciu włoskich artystów pędzla Paolo Uccello w zbiorach Luwru

rzeźba:

Ołtarz Mariacki Wita Stwosza

architektura:

Kościół i klasztor pasjonistów w Przasnyszu

ad.3 renesans Renesans lub odrodzenie (z fr. renaissance – odrodzenie) – okres w historii kultury europejskiej, obejmujący przede wszystkim XV i XVI wiek, określany często jako “odrodzenie sztuk i nauk” oraz koncepcja historiozoficzna odnosząca się do historii kultury włoskiej od Dantego do roku 1520 (Il Rinascimento).

malarstwo :

Leonardo da Vinci- Mona Lisa rzeźba:

Michał Anioł- Pietà architektura:

D. Bramante, rotunda kościoła S. Maria delle Grazie w Mediolanie

ad4 barok Barok (z por. barocco – “perła o nieregularnym kształcie”[1] lub z fr. baroque – “bogactwo ozdób”) – główny kierunek w kulturze środkowo i zachodnioeuropejskiej, którego trwanie datuje się na zakres czasowy od końca XVI wieku do XVIII wieku[2]. Uznany za oficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: “sztuka jezuicka” czy “sztuka kontrreformacyjna”[3]. W odróżnieniu od humanizmu antropocentrycznego doby renesansu, barok reprezentował humanizm teocentryczny. W znaczeniu węższym, barok to jeden z nurtów literackich XVII wieku, koegzystujący z klasycyzmem i manieryzmem; od niego XX-wieczni literaturoznawcy wyprowadzili jednak nazwę dla całej epoki.

malarstwo:

Annibale Carracci, Domine, quo vadis

rzeźba:

Alessandro Algardi , Tytan architektura:

Kościół Il Gesù w Rzymie

ad5. rokoko Rokoko – nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720-1790. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury. malowidło:

Jean-Honoré Fragonard, Huśtawka, 1767 rzeźba:

Ignaz Günther, Anioł stróż, Bürgersaal, Monachium

architektura:

Sanssousi, Poczdam, 1745-1747

ad6. klasycyzm Klasycyzm (z łac. classicus – doskonały, pierwszorzędny, wzorowy, wyuczony) – styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. “powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie - jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Klasycyzm jako styl panował w epoce oświecenia. Najpełniejszy rozkwit klasycyzmu nastąpił w I poł. XVIII wieku. W dziedzinie literatury swoisty kres klasycyzmu przyniosła walka klasyków z romantykami. malarstwo:

rZeźba:

Józef Poniatowski- Warszawa architektura:

Teatr wielki w warszawie

ad. 7 romantyzm

Romantyzm (z fr. romantisme, od roman – powieść, opowieść) – epoka w historii sztuki i literatury, trwająca od lat 90. XVIII wieku do lat 40. XIX wieku. Romantyzm był ruchem ideowym, literackim i artystycznym, który rozwinął się początkowo w Europie i wyrażał się w poezji, malarstwie i muzyce.