Istotą konfliktu tragicznego jest starcie się dwóch sprzecznych racji. Konflikt polega na tym z żadna ze ścierających się stron nie może być lepsza lub gorsza, ale obu nie da się pogodzić. Jest to więc sytuacja w której każde rozwiązanie jest złe i prowadzi bohaterów do nieuchronnej katastrofy. W Antygonie ukazany jest konflikt pomiędzy nie pisanym prawem boskim, nakazującym grzebanie zmarłych, a prawem władcy który tego zakazał. Jego decyzję spowodował zdradziecki atak Polinejkesa na swego brata Eteoklesa w celu odebrania mu władzy. W konsekwencji obaj giną. Kreon w swym królewskim rozkazie poleca pogrzebanie Eteoklesa, a ciało Polinejkesa nakazuje pozostawić ptakom na pożarcie. Postąpił tak dlatego ponieważ uważał że obrońcy miasta należy się godny pogrzeb, a zdrajcę trzeba ukarać nawet po śmierci. Antygona wbrew zakazowi, kierując się prawem boskim oraz lojalnością wobec rodziny potajemnie grzebie ciało brata. Kiedy Kreon odkrywa kto sprzeciwił się jego rozkazom staje przed dramatycznym wyborem pomiędzy ochrona własnej rodziny, a utratą autorytetu i powagi państwa. Wybiera racje królestwa i skazuje Antygonę na śmierć. W skutek jego decyzji następuje ciąg dramatycznych zdarzeń, samobójcza śmierć ukochanego Antygony a jego syna, oraz żony Eurydyki. Każda ze stron tego konfliktu ma swoje racje. Antygona stawia rodzinę oraz jednostkę przed państwem. Kreon ład i porządek w kraju ceni wyżej niż prawa jednostki. Niestety każda ze stron konfliktu ponosi karę za swoje czyny, Antygona umiera, a Kreon musi żyć dręczony wyrzutami sumienia za śmierć swoich najbliższych. Autor dramatu antycznego przedstawiając tak mocno zarysowany konflikt bohaterów miał na celu wywołanie u widza silnych emocji, co w konsekwencji miało doprowadzić do moralnego oczyszczenia czyli tak zwanego katharsis.