„ Oda do młodości „ Adama Mickiewicza to utwór powstały w 1820 roku, zatem w bardzo trudnych dla Polski i Polaków czasach. Nasz kraj znajdował się wówczas pod zaborami. Adam Mickiewicz jako poeta romantyczny, współzałożyciel i działacz Towarzystwa Filomatów , poprzez swe utwory pragnął wzniecać w sercach Polaków patriotyzm, nadzieję na lepsze czasy, tęsknotę za wolnością , a także miłość do ojczystego kraju i języka. W tym duchu powstała również „Oda do młodości”. Napisana została wzniosłym, wręcz patetycznym językiem. Utwór reprezentuje lirykę bezpośrednią . Podmiot liryczny wyraża się przeważnie w 1 osobie liczby pojedynczej, o czym świadczą słowa „ wzlecę”, „dzielę” , ale również w 1 osobie liczby mnogiej – „ opaszmy”, „pchniemy”. Osoba mówiąca w wierszu jest emocjonalnie zaangażowana w głoszone treści, a przy tym jest silna i pewna siebie, przez co treść ody porywa i jest bardziej wiarygodna . Adresatem utworu są młodzi przyjaciele, bryła z posad świata , jutrzenka swobody , a przede wszystkim młodość . Podmiot liryczny rysuje kontrast między młodością a starością. Ostro krytykuje świat starych, który uosabia ze starcem, bądź samotnym żeglarzem . Ze starością kojarzą mu się : egoizm , zakłamanie i brak nadziei , kolory szare, wieczna mgła i noc : „…. w krajach zamętu i nocy.. … kędy wieczna mgła zaciemnia…” Podmiot liryczny pokłada nadzieję w młodości . Uważa ,ze tylko młodość może charakteryzować się radością i spontanicznością : „ …rozumni szałem” „.. kędy zapał tworzy cudy”. Jego zdaniem tylko młodych stać na bohaterstwo i poświęcenie dla wyższych idei , o czym świadczą słowa: „ I ten szczęśliwy , kto padł wśród zawodu, Jeżeli poległym ciałem Dał innym szczebel do sławy grodu" Podmiot liryczny wierzy w przyjaźń i sens wspólnej walki w wyznaczonym celu . Nawołuje: „ zestrzelmy myśli w jedno ognisko i w jedno ognisko duchy ..” Pragnie ruszyć z posad cały świat namawiając do zerwania ze starymi przyzwyczajeniami i do skierowania myśli na „nowe tory” , co potwierdza cytat: „Pryskają nieczułe lody I przesądy światło ćmiące” Osoba mówiąca w wierszu marzy o zwycięstwie nowych idei , o wolności , którą nazywa „jutrzenką swobody”. „Oda do młodości” składa się z 10 strof i ma formę wiersza nieregularnego, ponieważ rozpiętość sylab w wersie wynosi od 3 do 13. Przeważają wersy ośmiozgłoskowe , pogrupowane w cztero-wersowe strofy. Znajdujemy w odzie rymy okalające , np. : światem –ułudy –cudy -kwiatem, czy zamroczy – czoło- koło – oczy , krzyżowe np.: poziomy – słońca- ogromy – końca i parzyste np.: trupie - skorupie. Niejednorodna budowa wiersza , niedokładne rymy i duża dynamika wypowiedzi doskonale oddają młodzieńczy zapał i uczucia podmiotu lirycznego oraz romantyczne pragnienie buntu i wyzwolenia świata przez młodych. Dlatego też uważam, ze „Oda do młodości „ Adama Mickiewicza jest manifestem pokoleniowym – pokolenia romantyków , który przybiera formę apelu do młodych duchem przyjaciół , apelu o jedność , miłość, odwagę , o twórcze myślenie i działanie w imię nowych idei. Nie bez powodu oda odegrała dużą rolę w powstaniu listopadowym . Jej fragmenty umieszczane były na murach, jej słowa zagrzewały do walki i wlewały w serca walczących wiarę w sens zrywu i nadzieję na lepszą przyszłość. Uważam opisany utwór za prawdziwy kunszt literacki pod względem formy, stylu i treści.