a) *zachodnioeuropejskie: centrum-starówka zwarta budowa, wąskie ulice z rynkiem, ratusz wokół starego miasta młodsze śródmiejskie dzielnice na zewnątrz osiedla mieszkaniowe, dzielnice przemysłowe system komunikacyjny- dawne drogi niepowtarzalne układy przestrzenne przykłady: Wiedeń, Paryż, Kraków

*antyczne: wąskie, kręte, wznoszące się, kamienne uliczki duża liczba kościołów i pałaców grube, białe mury domów z kamiennymi podłogami i fasadami- zwrócone na północ

*wschodnioeuropejskie: miasta socjalistyczne wielkie dzielnice przemysłowe oddzielające ochronne pasy zieleni dzielnice mieszkaniowe-zwarte, monotonne kompleksy szeregowo ustawionych bloków

b) arabskie: centrum-mediana z muzułmańską architekturą domów mieszkalnych, meczetami, minaretami wąskie, kręte, często ślepe ulice rozbicie miasta na dzielnice społeczne (dzielnice mieszkalne, tereny handlowe z bazarami, sklepikami, zakładami rzemieślniczymi) przykłady: Kair, Mekka, Mogadiszu

c) amerykańskie:

* północnoamerykańskie:

bardzo rozległe miasta o niskiej zabudowie typu podmiejskiego regularny plan miast-szachownicy w centrum nagromadzenie „drapaczy chmur” (1-2% obszaru miasta) Ameryka Pn. – dzielnice narodowościowe w centrum przykłady: Kanada, NYC

*południowoamerykańskie: centrum-duży prostokątny rynek z kościołem i budynkami administracyjnymi ulice-regularna szachownica, rozluźnienie w miarę oddalania się od rynku obecnie w dużych miastach starówka

d) azjatyckie:

JAPONIA: centrum-rezydencja władcy, dzielnica świątyń, budynki wielokondygnacyjne poza śródmieściem-domy parterowe, często na bambusowym szkielecie z bardzo cienkich materiałów w nowoczesnych miastach-dzielnice śródmiejskie-city kontrastujące z zabytkową zabudową historycznych części miasta nowe tereny zgodnie z regularnym, szachownicowym planem uliC

AZJA POŁUDNIOWA: centrum-rezydencja władcy, dzielnica świątyń w sąsiedztwie dzielnice najbogatszej ludności dalej-biedniejsze dzielnice, skraje-dzielnice nędzy