“Dziady"to ponadczasowy utwór Adama Mickiewicza. Sklada sie ze wstepu “Upior” oraz trzech czesci. II powstala w 1821 ,a IV w 1822 sa okreslane mianem Dziadow wilensko-kowienskich. Natomiast cz. III wydana zostala w 1832 r i nazwana jest Dziadami Drezdeńskimi, tematem tej czesci jest meczenska historia Polskow, mesjanistyczna wizja naszych dziejów .Mesjanizm jest to wiara w dziejowe posłannictwo narodu, który swym cierpieniem i męczeństwem zbawi nie tylko siebie, ale również całą ludzkość. W tej czesci zauwazyc mozemy dwie kontrastujace postawy ks. Piotra oraz Konrada. Ksiądz Piotr to jeden z głównych bohaterów występujących w Dziadach, cz. III. Jest zakonnikiem należącym do zakonu bernardynów.Scena V jest punktem kulminacyjnym tej czesci w niej zakonnik doznaje Boskiej łaski – ma proroczą wizje Polski jako Chrystusa narodow. Ksiadz jest cichym, pokornym zakonnikiem pelnym skruchy i spokoju, pomaga innym, swoje zycie poswieca Bogu.“Panie! czymże ja jestem przed Twoim obliczem?-Prochem i nieczem”- ulega Bogu , calkowicie akceptuje Jego wole, jest mu oddany, oddaje sie w Jego rece. Mowi, ze jest prochem w obec Boga- czyms lekkim, marnym, niczym w obliczu Pana. Zakonnik ma poczucie wewnetrznej wolnosci , ktora wynika z absolutnej ufnosci Chrystusowi. Widzenie, którego doznaje Ksiądz Piotr, dotyczytego, ze Polacy mają zbawić wszystkie narody pozostające w niewoli. Zanim jednak to się stanie, muszą wiele wycierpieć. Zakonnik ma możliwość doznać wizji przyszłości ze względu na swoją religijność. Przeciwienstwiem ks Piotra jest Konrad-bohater romantyczny przypominajacy Gustawa z II cz, jak i zachowanie samego Adama Mickiewicza który został ukarany za działanie w nielegalnej organizacji, w ten sposób trafił do więzienia za sprawą Nowosilcowa.Osobowosc Konrada daleko odbiega od przecietnego czlowieka. Jest przekonany, ze posiada moc taka jak Bog.Konrad czuje, że cierpi za miliony Polaków, chce pozyskać potęgę i moc boskości. Jest to wielki buntownik oraz indywidualista. Chce samodzielnie rzadzic narodem polskim,przywrocic mu swietnosc.w Widzeniu sw. Piotra ma byc przywodca wyzwolonego narodu , ukryty tu pod symbolicza liczba"czterdziesci i cztery”. Nie wierzy w Boga, buntuje sie w obec niego , nieakceptuje Jego woli, robi to w imie dobra ludzkosci.Słowa Konrada są bliskie bluźnierstwom. Sam siebie uważa za proroka, jednak jest to sprzeczne z wola Chrystusa. Bohater posiada moce nadprzyrodzone, jest w stanie przewidywać przyszłość, w rozmowie z samym Stworzycielem czuje się równoprawnym partnerem. Jednak nie możemy o nim powiedzieć, że jest prawdziwym prorokiem, bowiem misja pochodząca od Boga nie była mu przydzielona. Mickiewicz niejednokrotnie nawiazywal jeszcze w swej tworczosci do idei mesjanizmu.Pod historia zawarta w III cz mozemy doszukac sie wytlumaczenia klesk i niepowodzen zwiazanych z narodem Polskim. Jednak mysle ze nie tylko to autor chcial nam przekazac, to powiesc “ku pokrzepieniu serc"dawala nadzieje na majace nastapic odrodzenie sie narodu polskiego