Powodów upadku państwa Polskiego w XVIII wieku było dużo i zaczęły się już w XVII wieku. Po śmierci króla Jana III Sobieskiego, na sejmie elekcyjnym w 1697 r. królem polskim obrany został elektor saski August II z dynastii Wettinów. Swoje panowanie rozpoczął on od próby opanowania Mołdawii i Wołoszczyzny. Wyprawa podhajecka wykazała wszak słabość wojsk Rzeczypospolitej i ich niechęć do współdziałania z wojskami saskimi. Jednak w zawartym z Turkami pokoju w Karłowicach (1699r.), Rzeczpospolita odzyskała Podole z twierdzą kamieniecką, a August II umocnił nieco swą pozycję na tronie polskim. Drugą nieszczęsną inicjatywą Augusta II było wznowienie w 1700 r., w przymierzu z Rosją, wojny ze Szwecją o Inflanty. Wojska saskie próbowały zdobyć największy port w regionie, Rygę. Lecz Szwedzi odparli je, jak również Rosjan, oblegających Narwę, po czym w latach 1701-1705 opanowali prawie całe terytorium Rzeczypospolitej. Nie przyszło im to zbyt ciężko, gdyż szlachta polska, podobnie jak pół wieku wcześniej w czasach “I potopu szwedzkiego”, jakby wolała służyć obcemu królowi niż własnemu. A nawet opozycyjne wobec Augusta II kręgi szlachty zawiązały konfederację w Warszawie, która w styczniu 1704 r. ogłosiła detronizację króla. Wykorzystał to król szwedzki Karol XII i wyszukał sobie nowego króla Polski, młodego wojewody poznańskiego, Stanisława Leszczyńskiego. Poczym zwołał 12 lipca 1704 r. niewielki sejm elekcyjny pod Warszawą, gdzie pod opieką wojsk szwedzkich dokonany został formalny wybór nowego króla Polski. Jednakże August II nie abdykował ale zorganizował konfederację sandomierską, ogłosił pospolite ruszenie obronne i w sierpniu 1704 r., w obozie nad Narwią, zawarł kolejny traktat sojuszniczy z carem Rosji Piotrem I. W jego wyniku na wschodnie terytoria Rzeczypospolitej weszły wojska rosyjskie dla ich ochrony przed Szwedami. Zaś w kraju zaczęła rozwijać się wojna domowa pomiędzy zwolennikami saskiego Augusta II i Stanisława Leszczyńskiego, zgodnie z powiedzeniem: “Jedni do Sasa, drudzy do Lasa”. Z konfliktu w zrujnowanej Rzeczpospolitej skorzystał Piotr I i narzucił stronom swoje pośrednictwo. Na sejmie 1 lutego 1717r. który został nazwany „sejmem niemym”, gdyż nikomu nie pozwolono zabrać głosu, zawarto ugodę pod rosyjskimi bagnetami i dlatego szlachta uznała rządy Augusta II. Rosja starała się aby Polska była słaba, w tym celu pozyskała Austrię i Prusy. W 1732r. został podpisany traktat między tymi państwami. Według traktatu trzech czarnych orłów Prusy, Austria i Rosja miały nie dopuścić do zniesienia wolnej elekcji i liberum veto w Polsce oraz do zwiększenia liczby wojska. Po śmierci Augusta II władze przejął jego syn August III pomimo, że na króla Polski wybrano Stanisław Leszczyńskiego. Za panowania Augusta III panowała w Rzeczpospolitej anarchia i żaden sejm nie doszedł do skutku z powodu ich zrywania, zasadą liberum veto. Jednym z kolejnych powodów upadku państwa polskiego tym razem za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego była walka Konfederacji Barskiej przeciw Rosji w obronie wiary katolickiej w Polsce. W tym samym czasie Rosja wygrała wojnę z Turcją i zajęła część terenów Turcji. Natomiast Prusy i Austria zgodziły się na to ale w zamian domagały się rozbioru ziem Rzeczpospolitej. Podpisanie traktatów, dotyczących pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej nastąpiło w Petersburgu 5 sierpnia 1772 r. Zatwierdził je zaś ostatecznie szlachecki Sejm Porozbiorowy, zebrany pod naciskiem zaborców w 1773 r. W kolejnych latach po konstytucji 3 maja 1791r. powstałą konfederacja targowicka (1792r.) do której należeli Ksawery Branicki, Szczęsny Potocki i Seweryn Rzewuski. Chcieli oni obalić konstytucję, dlatego też udali się o pomoc do Rosji co spowodowało wojnę polsko-rosyjską w roku 1772. Po wojnie Rosja uznała iż stronnictwo hetmańskie nie daje sobie rady z utrzymaniem spokoju w Polsce z powodu sporów między hetmanami w związku z tym doszło do II rozbioru Polski 23.01.1793r. w którym brały udział tylko Rosja i Prusy. Jednak patrioci polscy nie chcieli się poddać i zorganizowali powstanie kościuszkowskie 24 marca 1794r. Niestety 10.10.1794r. powstanie poniosło klęskę a jego naczelnik Tadeusz Kościuszko został wzięty do niewoli. Warszawa została oblężona przez wojska rosyjskie pod dowództwem generała Aleksandra Suworowa. W październiku 1795 r. monarchowie Rosji, Prus i Austrii uzgodnili wzajemnie, a następnie przeprowadzili ostatni, pełny, III rozbiór Rzeczypospolitej. Rosji przypadły wszystkie ziemie na wschód od Niemna i Bugu, Prusom Warszawa i ziemie na zachód od Niemna i Pilicy, zaś Kraków, Sandomierz oraz województwa Lubelskie i Radomskie zagarnęła Austria. Król Stanisław August Poniatowski opuścił wtedy Warszawę, udając się do Grodna pod opiekę i nadzór namiestnika rosyjskiego, po czym abdykował 25 listopada. Po utracie niepodległości państwowej, znaczna część Polaków, zwłaszcza wojskowych, wyemigrowała z kraju, głównie do Saksonii, Włoch i Francji. Wielu z nich związało swe losy z generałem Napoleonem Bonaparte.