Werter to tytułowy bohater powieści J. W. Goethego. Jego osobowość odzwierciedla wiele cech samego autora, jego przeżycia również mają związek z biografią Goethego. Opisuje on nadwrażliwą jednostkę, która postrzega świat przez pryzmat miłości, kieruje się w życiu uczuciami. To co przeżywa bohater nazywa się chorobą wieku, która objawia się bólem istnienia. W postaci Wertera możemy doszukać się powiązań z sylwetką samego autora, uznając ten utwór za powieść autobiograficzną. Werter jest młodym i wykształconym człowiekiem, który żyje marzeniami i miłością. Werter wywodził się ze sfery mieszczańskiej. Jego pochodzenie było dla niego jednym z powodów ciągłych upokorzeń, bólu i cierpień. Matka Wertera pragnęła, aby zrobił karierę dyplomatyczną. Dlatego też zadbała o jego staranne wykształcenie. czytał Homera i malował obrazy. Bohater podkreślał, że jest samotny. Mimo tego zawsze chętnie nawiązywał nowe znajomości. Bardzo cenił prostych ludzi. Buntował się przeciwko ludziom z wyższych sfer. Sądził, że ludzie bogaci trzymają się w oddali od prostego ludu. Był wrażliwy na ludzkie problemy, starał się pomagać w ich rozwiązywaniu. Do każdej sytuacji podchodzi bardzo emocjonalnie. Przez cały czas poszukuje i rozważa sens życia. Pragnie spokoju, wyciszenia się i stabilizacji życiowej. Jest nadwrażliwy, wykazuje cechy neurotyczne, jest skłonny do obsesyjnego myślenia, analizowania relacji z ludźmi. Idealizuje świat, ponieważ patrzy na niego przez pryzmat miłości, która jest największą wartością, jest ucieczką ponieważ leczy z trosk i problemów, i która ma mu zapewnić szczęście w życiu. Werter jest także egocentrykiem, skupia się na samym sobie, co można wywnioskować już po przeczytaniu pierwszego listu. Mimo jego egoizmu jest wrażliwy wobec świata i bliźnich. Można to zauważyć na podstawie jego reakcji na kontakt z naturą, dziećmi i prostymi ludźmi, ale mimo to Werter najlepiej czuje się sam ze sobą. Jest bohaterem sprzecznym. Jego stosunek do miłości jest bardzo podobny. Miłość do Loty powoduje jego cierpienie, a jednak nie stara się zapobiegać spotkaniom z ukochaną. Wie, że Lota ma narzeczonego, że nigdy nie będzie mógł z nią być, a i tak robi sobie nadzieje. Idealizuje uczucie i ukochaną, a także otaczający go świat. Jej związek z Albertem niszczy Wertera. Podświadomie szuka on wciąż cierpienia. Spotyka się z ukochaną analizując wzajemne relacje, gesty, spojrzenia, wypowiedzi kobiety. Odrzuca racjonalizm, stając się ofiarą własnych emocji, nadwrażliwości i egotyzmu. Kocha całym sercem, jest w swoim uczuciu szczery i oddany, choć niewolny od egzaltacji. Miłość, jaka go ogarnia, popycha go ku samozagładzie. Mężczyzna doskonale o tym wie, a mimo to nie potrafi i nie chce walczyć z uczuciem. To, co go niszczy, jednocześnie nadaje jego życiu sens. Literatura pobudza zmysły i wyobraźnię człowieka. Werter czytał najpierw „Odyseję” Homera, potem „Pieśni Osjana”. Obydwa dzieła zapadły mu głęboko w pamięć, kształtując przy tym jego psychikę i umysł. Zmiana lektury znaczy o przemianie wewnętrznej i ideowej bohatera. „Odyseja” odwołuje się do antyku, gdzie prym wiódł nurt klasyczny, zaś „Pieśni Osjana” to symbol nowych idei. Bohater upoetycznia swoje nieszczęście osobistą tragedię próbując dopasować do jakiegoś lirycznego wzorca.. Werter szuka harmonii, zapomnienia, oderwania się od miejskiej rzeczywistości. Odnajduje je w kontakcie z naturą, prostymi ludźmi i niewinnymi, beztroskimi dziećmi. Dopełnieniem literatury jest natura. Jest ona miejscem do rozmyślań, przeżywania wewnętrznych zmagań ze światem i samym sobą, jest inspiracją do przemyśleń filozoficznych. Bohater jest wrażliwy na jej piękno i czuje się na niej wolny i bezpieczny. Przeciwieństwem natury jest cywilizacja, która jest źródłem zła i ograniczeń. Czyni nasze życie udręką.Pisze do Wilhelma o jego uczuciach związanych z odkrywaniem natury – o szczytach gór, dolinach, lasach. Porównuje oddal do przyszłości. Natura jest dla niego dopełnieniem literatury. Ból istnienia spotęgowany nieszczęśliwą miłością, nieumiejętnością zdystansowania się do rzeczywistości, słabością psychiczną i nadwrażliwością emocjonalną, popycha go do samozniszczenia. Werter traci kontrolę nad samym sobą. Popada w obłęd, coraz częściej myśli o samobójstwie jako akcie wolności. Zaczyna postrzegać świat jako więzienie, rzeczywistość wrogą człowiekowi, absurdalną i bezsensowną. Jest nieszczęśliwy. W końcu popełnia samobójstwo. Na pogrzebie nie pojawiają się Albert, ani Lota.