Zakon Jezuitów to inaczej Towarzystwo Jezusowe, czyli Societas Iesu (SI). Powstanie jezuitów datuje się na dzień 27 września 1540 roku, kiedy św. Ignacy Loyola razem ze swymi przyjaciółmi złożył w stolicy Włoch śluby zakonne. Rok 1773 przyniósł na mocy decyzji ówczesnego papieża Klemensa XIV kasację zakonu. Życie zgromadzenia jezuickiego wznowił zaś papież Pius VII dopiero w roku 1814.

W roku 1564 w Lidzbarku Warmińskim powstał pierwszy zakon jezuitów na terenach polskich, a rok później – w Braniewie. Osobą, która przyczyniła się do przybycia tych mnichów do Polski, był kardynał Stanisław Hozjusz.

Jezuici początkowo bronili i szerzyli katolicyzm – to były ich główne cele. Przeciwstawiali się też obcym doktrynom teologicznym w czasie reformacji. W późniejszym czasie jezuici rozwinęli działalność jako duszpasterze, rekolekcjoniści, kaznodzieje, organizowali misje, byli pedagogami, wychowawcami.