Albert Einstein urodził się w 1879 roku w Ulm w Niemczech. Miał pochodzenie żydowskie. Od najmłodszych lat Albert przejawiał tendencję do zamykania się w sobie. Był raczej samotnikiem. Nie był również zbyt dobrym uczniem. Szczególnie trudno przychodziła mu nauka języków obcych. Nigdy nie opanował w zadowalającym stopniu żadnego z nich. Uczęszczał do gimnazjum w Monachium. W 1895 roku chciał przedwcześnie rozpocząć studia na politechnice w Zurychu, jednak nie zdał egzaminu. Ukończył więc liceum w Szwajcarii, zdał maturę, a następnie dostał się na wybrany kierunek. Jednocześnie zrzekł się obywatelstwa niemieckiego.

Jego miłością była Mileva Marić, z pochodzenia Serbka, która wspólnie z nim studiowała. Kiedy zaszła w ciążę, pod wpływem nacisków rodziny Einsteina wyjechała do Serbii, gdzie urodziła córkę, a następnie oddała ją do adopcji. W 1903 roku ożenił się z Milevą, z którą następnie miał dwóch synów.

W 1901 roku Einstein uzyskał obywatelstwo szwajcarskie. Po studiach miał duże trudności ze znalezieniem pracy, pracował jako nauczyciel w szkole średniej, potem zaś zatrudnił się jako ekspert techniczny w urzędzie patentowym. W 1900 roku opublikowane zostały jego artykuły na temat ruchów Browna i efektu fotoelektrycznego. W 1905 roku Einstein opublikował swoje przełomowe odkrycie – szczególną teorię względności – „O elektrodynamice ciał w ruchu”. Konsekwencją szczególnej teorii względności jest słynne równanie traktujące o równoważności masy i energii E = mc .

W tym samym roku obronił pracę doktorską „O nowej metodzie wyznaczania rozmiarów molekuł”. Zaczął również nieodpłatnie pracować na uczelni. W 1909 roku nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego fizyki teoretycznej Uniwersytetu w Zurychu, wykładał również na Uniwersytecie Genewskim oraz na Uniwersytecie Niemieckim w Pradze. Od roku 1911 r. (rok po pierwszym zgłoszeniu jego kandydatury do Nagrody Nobla), Einstein był niemal zasypywany zaszczytami i propozycjami różnych stanowisk: członkostwa w Pruskiej Akademii Nauk czy profesury Uniwersytetu w Berlinie. W końcu został dyrektorem Instytutu Fizyki Cesarza Wilhelma i przeniósł się do Berlina. Rozstał się również z żoną, która zamieszkała z dziećmi w Zurychu.

W 1915 roku została opublikowana tak zwana ogólna teoria względności, która stanowiła rozwinięcie jej pierwszej wersji. Einstein opisał tu różnice między przestrzenią, w której działają prawa geometrii Euklidesa a przestrzenią nie-Euklidesową. Teoria podważała bezwzględność przestrzeni, a także przedstawiała twierdzenie o odchyleniu toru światła obok gwiazdy. Była to nowa teoria grawitacji, która tłumaczyła to zjawisko geometrycznymi właściwościami przestrzeni zakrzywionej przez masę lub energię. W kolejnych publikacjach Einstein kontynuował pracę nad problemami kosmologicznymi.

Pierwszy artykuł Einsteina dotyczył ruchów Browna. To odkrycie uczonego stało się ostatecznym dowodem na cząsteczkową budowę materii. Swój eksperyment przeprowadzał na ziarenkach pyłku zawieszonych w wodzie. Obserwował ich charakterystyczne ruchy tzw. “zyg - zag”.

Kolejna praca uczonego dotyczyła natury światła. Wykazał on, że światło to strumień cząstek o energiach równych iloczynowi częstości drgań promieniowania i stałej Plancka. Dzięki temu odkryciu można było wyjaśnić takie zjawiska jak efekt fotoelektryczny czy efekt Comptona.

W czasie I wojny światowej poważnie chorował i zbliżył się ze swoją kuzynką Elzą Einstein, z którą wziął ślub. W latach 20. wiele podróżował po Europie i po całym świecie, popularyzując swoje wielkie odkrycia. W 1921 roku został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego i wprowadzenie pojęcia fotonu oraz cząstki elementarnej.

Wiadomość o objęciu przez Hitlera stanowiska kanclerza Niemiec zaskoczyła Einsteina w Stanach Zjednoczonych. Fizyk ze względu na swoje pochodzenie postanowił, że nie będzie wracać do kraju. Wraz z żoną zamieszkał w Nowym Jorku. W 1936 roku otrzymał doktorat Uniwersytetu Nowojorskiego. Od 1939 roku z niepokojem śledził prace zmierzające do skonstruowania przez Niemcy bomby atomowej, o czym poinformował prezydenta USA Franklina Roosevelta. W 1940 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie, a w kolejnych latach uzyskał wiele prestiżowych odznaczeń. Został również konsultantem Działu Badań i Wdrożeń Biura Uzbrojenia Marynarki Wojennej, a w 1946 roku był przewodniczącym Komitetu Nadzwyczajnego Uczonych Atomistów.

Zmarł w 1955 roku z powodu tętniaka aorty. Został skremowany, a jego prochy rozsypano w nieznanym miejscu.