Nawiązanie do poetyki symbolicznej sprawia,że sam tytuł powieści należy odbierać w sposób wieloznaczny.Żeromski ukazuje wiele rodzajów bezdomności ;przede wszystkim pisze o bezdomności rzeczywistej (bezdomni są nędzarze paryscy z domu noclegowego czy warszawski proletariat). Bezdomny jest również główny bohater powieści ,Tomasz Judym .Jest to bezdomność ideowa ,polegająca na tym ,że Judym,jako służebnik idei,rezygnuje z możliwości posiadania własnego domu i własnej rodziny . Bezdomność społeczno-ekonomiczną i polityczną prezentuje brat Tomasza ,Wiktor,zmuszony opuścić dom i wyruszyć w świat w poszukiwaniu lepszego życia i uciekając przed prześladowcami.Bezdomność często polityczną reprezentuje Wacław, brat Joasi,człowiek nie mający możliwości powrotu do ojczyzny. “Bezdomność” Joasi można określić jako bezdomność" społeczną “.Joasia straciła rodziców i odeszła z domu wujostwa,nie mogła zaakceptować ich stylu życia .Z kolei Korzecki jest bezdomnym duchowo,jego zagubienie w świecie ma charakter ideowy ,charakterystyczny dla pokolenia dekadentów.