Poezje t. 1 – wydane w Wilnie w roku 1822; zawierały Ballady i romanse, a także przedmowę O poezji romantycznej. Ten tom poezji miał przełomowe znaczenie w literaturze polskiej, zapoczątkowując nurt romantyczny oparty na ludowości, poezji ludowej, obyczajach i wyobrażeniach ludu

Poezje t. 2 – wydane w roku 1823, zawierały Grażynę oraz II i IV część Dziadów; Sonety krymskie – wydane w roku 1826 w Rosji;

W Dreźnie powstała III część Dziadów – najwybitniejszy polski dramat romantyczny, napisany wiosną 1832 roku[46]; Konrad Wallenrod – wydane w roku 1828 w Rosji;

Pan Tadeusz czyli ostatni Zajazd na Litwie – epopeja napisana w Paryżu w latach 1832–1834, wydana w 1834 roku. W Panu Tadeuszu Mickiewicz przedstawił romantyczną i pełną nostalgii wizję Polski szlacheckiej;Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego – broszura polityczna z 1832 roku; Prelekcje paryskie – cykl wykładów Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej wygłoszony w Collège de France w latach 1840-1844; pierwsze wydania były redagowane przez Mickiewicza; Liryki lozańskie wydane dopiero pośmiertnie; Pisana przez całe życie I część Dziadów, ukazuje się prawdopodobnie na początku 1821 roku[47]; Historia przyszłości – traktat prekursorski wobec osiągnięć europejskiej fantastyki naukowej. Mickiewicz zniszczył rękopisy dzieła, zachowało się jedynie kilka kart oraz relacje przyjaciół autora; Konfederaci barscy (fr. Les confédérés de Bar) – dramat z 1836 roku.