Poezja to twórczość człowieka który poprzez nią wyraża swoje emocje odczucia. W niej człowiek opisuje otaczający go świat i refleksje z nim związane. Poezja jest czymś co ocala od zapomnienia ważne dla jej autora wartości przed zapomnieniem. Rola poezji kształtowała się w różnych epokach. Raz nawoływała ona do walki o wolną ojczyznę innym razem była po prostu sztuką dla sztuki. Nawiązuje do tego utwór wywodzący się z dwudziestolecia międzywojennego a będący a autorstwa Juliana Tuwima pt „Janowi Kochanowskiemu” Podmiot liryczny wypowiada się w imieniu jakieś zbiorowości prawdopodobnie grupy poetów. Jest to więc liryka pośrednia. Wiersz ten ma charakter „raportu” jaki podmiot liryczny składa wielkiemu odrodzeniowemu polskiemu poecie Janowi Kochanowskiemu. Świat niewątpliwe się zmienił. Pojawiły się nowe rzeczy które ułatwiły życie człowieka. Pojawiło się także wiele tomów poezji. Jednak mi tego iż świat tak bardzo od czasów w których żył Kochanowski , poszedł do przodu, poeci nie poddają się pędzącemu wciąż do przodu postępowi. Trwają zawieszeniu między niebem a ziemią i mimo że widzą i popierają rozwój cywilizacyjny to cały czas mają kontakt z tym co wieczne. Z tradycją. Dzięki swoim Muzą potrafią poprzez swoja poezję opisywać swoje przeżycia i doznania w taki sposób że stają się one wieczne. W drugiej części wiersza podmiot liryczny podkreśla siłę poezji. Mówi o tym że jest ona nieśmiertelna i będzie trwać nawet po śmierci tego kto ją stworzył. Następnie poprzez apostrofę zwraca się bezpośrednio do Kochanowskiego który jest adresatem całego utworu. Stwierdza iż atrybuty władzy królów rządzących w czasach gdy żył poeta istnieją tylko jako eksponaty muzealne, a ich świetność dawno przeminęła. Natomiast poezja i dzieła Kochanowskiego są cały czas żywe i nieprzerwanie będą trwać już zawsze w ludzkich pamięciach. To samo tyczy się wielkich słów które wypowiadali ówcześni władcy. Dawno przestały być aktualne. Powstały nowe nurty polityczne nowi władcy a ci dawni zostali zapomniani jednakże słowa poety są wciąż ważne i aktualne i nigdy nie ulegną zapomnieniu bo nic nie pokona ich siły i mimo że zostały wypowiedziane w czasach wielkich monarchów to nie oni zostali zapamiętani tylko właśnie te słowa bo one posiadają nieograniczoną siłę. Podmiot liryczny w tym utworze utożsami się z grupą poetów Jest on jednym z nich czyli poetom. Kochanowski jest dla nich autorytetem. Zwracają się do niego z pełnym szacunkiem o czym świadczy to że nazywają go Praojcem i to dwukrotnie. Jest mu oddany i traktują go jako swojego mistrza. Podmiot liryczny chce tworzyć poezję bez żadnych ukrytych podtekstów. Chce uwolnić swoją poezję od nadmiaru symboli. Ma być ona prosta, zwyczajna dla każdego szarego człowieka zrozumiała. Jeśli chodzi o adresata utworu to ujawniony jest już w samym tytule. Jest nim Jan Kochanowski. Jeden z największych poetów polskich. Tworzył w renesansie (XIVw.) i jest uznawany za najwybitniejszego poetę tamtego okresu. Podmiot zwraca się akurat do tego poety ponieważ Kochanowskiego uważa za swojego mentora i mistrza. Jest dla nich prekursorem kimś wyjątkowym i niezwykłym.