Chrześcijaństwo to wiara, która opiera się na wartościach moralnych; miłości do Boga i drugiego człowieka, przebaczaniu i dobroci. Jest wiele przykładów bohaterów literackich, którzy zmienili się pod wpływem tej religii. O ogromnej sile wiary, o miłości i wzajemnym poświęceniu jej wyznawców opowiada powieść Henryka Sienkiewicza pt . ”Quo Vadis. Została ukończona w 1896 roku i nagrodzona Literacką Nagrodą Nobla. Pisarz akcję osadził w Rzymie, za czasów panowania Nerona i okrutnego prześladowania pierwszych chrześcijan. Załączone fragmenty pochodzą z wyżej wspomnianej powieści. Pierwszy fragment jest wypowiedzią Chilona. Chilo przybył do atrium Poppei wraz z dwoma „rabbimi” z Zatybrza, by dostąpić zaszczytu spotkania z cesarzem Neronem. Rozmowa dotyczyła m. in. chrześcijan. Ponaglany przez cesarzową Poppeę opowiadał o swoim spotkaniu z Glaukosem, lekarzem z Neapolu. Dzielił się wiedzą , którą zdobył od Glaukosa na temat jego wiary, na temat Boga i Mistrza chrześcijan - Chrystusa, opowiadał o Pawle - apostole. Chilo to jeden z ważniejszych bohaterów powieści. Był Grekiem, pochodził z Mezembrii. Uważał się za wielkiego filozofa i mędrca. W rzeczywistości był podstępnym, tchórzliwym i zachłannym człowiekiem. Zaś Poppea to cesarzowa rzymska, żona Nerona. Była kobietą mądrą, lecz swoją inteligencję wykorzystywała do złych celów , potrafiła sprytnie manipulować ludżmi. Ich rozmowa ma ogromne znaczenie w powieści, jest przełomowym momentem w przebiegu głównych wydarzeń. Chilo oskarżył chrześcijan o najgorsze zbrodnie. Twierdził, że oddają cześć Chrystusowi, który obiecuje ich wynagrodzić. Jeżeli chrześcijanie podpalą Rzym, Chrystus drugi raz przyjdzie na świat i odda im panowanie nad ziemią. Chilo bardzo pokrętnie i podstępnie oskarżył również Ligię o przyczynienie się do śmierci małej Augusty – córki Poppei. Chilo twierdził, iż chrześcijanie wykorzystują krew dzieci do swoich obrzędów. Dał wyraźnie do zrozumienia, że to wyznawcy Chrystusa podpalili Rzym. Obiecał swą pomoc w wydaniu chrześcijan i wskazaniu miejsca ich przebywania. Chilo Chilonides wiele czasu przebywał wśród chrześcijan, zdobywając tym samym ich zaufanie. Dbał wyłącznie o swoje dobro, za wszelką cenę starał się zdobyć sławę i bogactwo. Właśnie dla tych celów posunął się póżniej do publicznego osądzenia chrześcijan o podpalenie Rzymu i wydania ich na niesłuszną śmierć. Chilo w rozmowie z Poppeą oskarża chrześcijan bez skrupułów, nie odczuwa żadnych wyrzutów sumienia . Jednak przechodzi moment załamania, traci dotychczasową pewność siebie. Opowiada o tym kolejny załączony fragment. Podczas igrzysk, których główną atrakcją była męczeńska śmierć chrześcijan, Chilo przeżywał katusze. Zdawał sobie sprawę , że przez niego cierpią niewinni ludzie. Planował nawet ucieczkę z miasta, na którą Neron nie wyraził zgody. Fragment ten opisuje spotkanie Chilona z umierającym z jego winy Glaukosem. Glaukos to grecki lekarz, a niegdyś niewolnik. Wzór chrześcijanina. Z powodu zdrady Chilona stracił majątek i rodzinę. W trakcie ostatniego spotkania z Glaukosem nastąpiła ogromna przemiana Chilona. Widok cierpiącego , żywcem palonego , wciąż patrzącego na niego człowieka i świadomość ogromnej winy sprawiły, że Chilon załamał się. Upadł na kolana i błagał o przebaczenie. Gdy je uzyskał, rzucił się na twarz i zaczął posypywać swoją głowę ziemią na znak swego wielkiego upadku i rozpaczy. Chwilę potem ogłosił zgromadzonym, że chrześcijanie nie podpalili Rzymu, a pożar wybuchł
z polecenia Nerona. Można się domyśleć, że następstwa tego czynu były dla niego tragiczne i zbawienne jednocześnie. Chilo nie chciał wyprzeć się swoich słów . Tak jak inni chrześcijanie - zginął męczeńską śmiercią. Uzyskał jednak od Glaukosa przebaczenie, zrozumiał swoją winę i uratował duszę. Przykładem innego bohatera, który na kartach powieści przeszedł metamorfozę i został chrześcijaninem jest Marek Winicjusz. Z początku gardził chrześcijanami. Jednak gdy poznał ich świat wartości, prawa, obyczaje i codzienne, ale piękne życie, zaczął ich szanować. Gotów był przyjąć wiarę katolicką. Może początkowo tylko dlatego, że wyznawała ją jego ukochana, Ligia. Czuł jednak, że zaczynają w nim rodzić się jakieś nowe, nieznane dotąd uczucia. Zaczął zastanawiać się nad nową religią i uświadomił sobie, że jest ona sprzeczna z jego dotychczasowym życiem. Winicjusz odnalazł szczęście wśród wyznawców religii chrześcijańskiej, która uczyniła jego życie w pełni wartościowym. Biorąc pod uwagę powyższe przykłady, należy stwierdzić, że religia chrześcijańska może przyczynić się do całkowitej przemiany człowieka. Chrześcijaństwo uczy właściwej postawy wobec innych, przebaczania oraz miłości, wymaga od człowieka stosowania wyznawanych wartości w codziennym życiu , umiłowania prawdy, refleksji nad sobą i swoimi czynami. Przykładami takich bohaterów są Chilon i Winicjusz, którzy przekonali się, że najwyższymi wartościami nie są władza, sława czy majątek. U obu bohaterów przyczyną przemiany była postawa innych ludzi, ich zachowanie, świat wartości – po prostu wzorce chrześcijaństwa. Dla Winicjusza takim wzorem była Ligia, a dla Chilona – Glaukos. Osoby te były dla nich autorytetami, dzięki nim przeszli przemianę duchową i zostali katolikami.