Teoria membranowa

[b]Teoria membranowa[/b] • polaryzacja spoczynkowa – po obu stronach błony rozmieszczenie ładunków elektrycznych nie jest równomierne - na zewnątrz błona naładowana jest bardziej dodatnio niż jej wnętrze; naturalne tempo dyfuzji jest niewielkie ale wyrównuje stężenia po obu stronach błony - /trzeba temu zaradzić/ - pompa sodowo-potasowa kosztem ATP przerzuca jony wbrew gradientowi stężeń /transport aktywny!!/; molekularny przenośnik obracając się przemieszcza jednocześnie jony Na+ na zewnątrz i jony K+ do wnętrza komórki; jony te mają różne właściwości elektryczne stąd pomiar za pomocą mikroelektrod wykazuje różnicę potencjału powierzchni neurylemy – 70mV /potencjał spoczynkowy/.

[b]Teoria membranowa[/b] • polaryzacja spoczynkowa – po obu stronach błony rozmieszczenie ładunków elektrycznych nie jest równomierne - na zewnątrz błona naładowana jest bardziej dodatnio niż jej wnętrze; naturalne tempo dyfuzji jest niewielkie ale wyrównuje stężenia po obu stronach błony - /trzeba temu zaradzić/ - pompa sodowo-potasowa kosztem ATP przerzuca jony wbrew gradientowi stężeń /transport aktywny!!/; molekularny przenośnik obracając się przemieszcza jednocześnie jony Na+ na zewnątrz i jony K+ do wnętrza komórki; jony te mają różne właściwości elektryczne stąd pomiar za pomocą mikroelektrod wykazuje różnicę potencjału powierzchni neurylemy – 70mV /potencjał spoczynkowy/. Działanie licznych pomp wymaga obecności Mg +2 i ATP. • Depolaryzacja – bodziec o dostatecznej energii powoduje otwarcie kanałów jonowych – jony sodu i potasu zmieniają położenie – sód wlewa się do wnętrza a potas na zewnątrz; różnica potencjału powierzchni neurylemy wynosi +40mV /potencjał czynnościowy/ - ta sytuacja trwa 1ms, po czym kanały jonowe zamykają się a pracuje pompa sodowo-potasowa. • Fala depolaryzacyjna – zaburzenie, widoczne jako potencjał czynnościowy, prowadzi po sąsiedzku do depolaryzacji – powstaje fala depolaryzacji- wyładowanie wywołuje następne i następne… prędkość fali jest wprost proporcjonalna do grubości włókien nerwowych; we włóknach bezosłonkowych fala ma charakter ciągły - prędkość 0,3-2m/s , we włóknach z osłonkami fala dochodzi do osłonki i „przeskakuje” do następnego przewężenia /cieśń Ranwiera/ prędkość 120m/s. Pojedyncze włókno przewodzi zgodnie z zasadą „wszystko albo nic” – bez względu na siłę bodźca fala depolaryzacyjna jest zawsze taka sama „bodziec progowy jest bodźcem maksymalnym”; amplituda potencjału czynnościowego jest też zawsze taka sama, niezależnie od odległości /przewodzenie odbywa się bez strat – przewodzenie bez dekrementu/ • Synapsy – miejsce styku i przekazu sygnałów nerwowych; • synapsy chemiczne – podlegają znużeniu, przekaz nie jest tak szybki, asymetryczne, przewodzenie jednokierunkowe, ze waględu na wywoływany efekt dzielimy je na pobudzające i hamujące

  • synapsy pobudzające – neuroprzekaźnik wywołuje w błonie postsynaptycznej postsynaptyczny potencjał pobudzający (EPSP), można sumować pobudzenia w czasie i przestrzeni,jeśli do synapsy dochodzi kilka zakończeń to efekt ich wyładowań też się sumuje; neuroprzekaźniki /mediatory, transmitery/ pobudzające to – acetylocholina, adrenalina, noradrenalina, dopamina.
  • Synapsy hamujące – neuroprzekaźnik wywołuje postsynaptyczny potencjał hamujący (IPSP), czyli błona ulega hiperpolaryzacji i staje się mniej wrażliwa, mediatory hamujące to – GABA /kwas γ-aminomasłowy – pochodna kwasu glutaminowego/ i glicyna. • Synapsy elektryczne – nie męczą się, przekaz natychmiastowy, możliwość sterowania aktywnością tych synaps jest ograniczony, przewodzą impuls w obu kierunkach.