“Powrót syna marnotrawnego” Rembrandta jest jednym z jego ostatnich obrazów artysty i stanowi podsumowanie malarskich dokonań holenderskiego malarza. Dzieło mistrza można podziwiać w Ermitażu w Sankt Petersburgu - największym rosyjskim muzeum. Głównym źródłem inspiracji dla Rembrandta była Biblia. Poszukiwał w niej tematów do refleksji nad losem człowieka i świata. Jednym z nich była przypowieść o synu marnotrawnym. Tworząc to dzieło posłużył się podstawowymi środkami malarskimi, jakimi są światło i kolor. Scenę wypełnia nastrój spokoju i oczekiwania. Na pierwszym planie, po lewej stronie obrazu światło pada na sylwetkę starego ojca, który w objęciach swych trzyma syna. Twarz jego wyraża ulgę i spokój. Pochylone ramiona okryte są purpurową szatą, a ręce ułożone w geście przebaczenia, zdobią złote bransolety. Są to symbole bogactwa, które syn utracił opuszczając dom. Postać klęczącego syna częściowo pogrążona jest w cieniu. Światło rozjaśnia istotne szczegóły kompozycji jakimi są zniszczone buty i obdarte stopy młodego mężczyzny. Wiele mówi to nam o jego losach i o tym, że droga do domu była trudna i daleka. Ogolona głowa syna, delikatnie przytulona do ojca symbolizuje ukorzenie się i pokorę. Na dalszym planie zauważamy postać brata wyrażającego chłód i dystans do zaistniałej sytuacji. Między otwartymi ramionami ojca, a zaciśniętymi dłońmi brata dostrzegamy ogromny kontrast.Zinterpretować to można jako żal do ojca i niezrozumienie jego zachowania lub niechęć do wybaczenia bratu. Rezygnując z wszystkich ozdobników, Rembrandt ukazał nam historię syna marnotrawnego, który dostrzegł swoje winy i szczerze za nie żałuje. Dzieło to mówi nam o znaczeniu skruchy i przebaczenia. O prawdziwej miłości, która [cytat]“nie może być zapłatą za żadne zasługi”.[/cytat]