Wiersz Juliana Tuwima ,, Do Losu ‘’ oraz fraszka Jana Kochanowskiego ,, Ku Muzom ‘’ są podobne, ponieważ łączy je motyw ,, non omnis moriar ‘’ , czyli ,, nie cały umrę ‘’. Zarówno w pierwszym utworze , jak i w drugim podmiotami lirycznymi są autorzy , o czym świadczą słowa : ,, mam ‘’ ; ,, mi ‘’ ; ,, mię ‘’; ,, ze mną ‘’ ; ,, mój ‘’. Zwracają się do istot wyższych , do bogów . Różnica polega na tym , że we fraszce Kochanowskiego adresatem są Muzy – mityczne boginie , opiekujące się sztukami i dziedzinami nauk , o czym świadczy sam tytuł utworu ,, Ku Muzom ‘’, natomiast Tuwim zwraca się do jednego boga. Nie jest on określony . Inaczej wygląda także sytuacja w postrzeganiu motywu ,, non omnis moriar ‘’.Fraszka Jana Kochanowskiego jest apostrofą , o czym świadczy fragment : ,, Panny , które na wielkim Parnazie mieszkacie , … ‘’. Podmiot liryczny prosi Muzy o pamięć i sławę po śmierci. Chce by jego dzieła były rozpoznawane , natomiast Tuwim w swoim utworze jest przekonany o posiadanych przez siebie talencie. Wie , że nie jest osobą anonimową oraz że jego dzieła przejdą do historii , lecz nie wystarcza mu ten fakt. Autor czuje niedosty, pragnie czegoś więcej niż pamięci i sławy , czego dowodem jest naśmiewanie się z tych aspektów życiowych : ,, śmieszne jest : Non omnis moriar ‘’ . Oba utwory ukazują motyw ,, non omnis moriar ‘’ w innym świetle. Spowodowane to jest przez czas. Autorzy żyli w różnych epokach , więc obaj mają zupełnie inne poglądy na śmierć . Świat przez nich był postrzegany inaczej.