Urodzony 3 II 1735 w Dubiecku. Pochodził z rodziny świetnej, niezamożnej, z racji czego już od najmłodszych lat zostaje przeznaczony do stanu duchownego. Uczy się w kolegium jezuickim, we Lwowie oraz w seminarium duchownym misjonarzy w Warszawie, gdzie po raz pierwszy styka się z myślą europejskiego oświecenia i literaturą francuskiego klasycyzmu. Początkowo związany, poprzez koligacje rodzinne, z przeciwnym wszelkim reformom obozem republikańskim, zmienia orientację polityczną w czasie bezkrólewia w latach 1763 – 1764. Od elekcji w roku 1764 pozostanie Krasicki wiernym stronnikiem króla Stanisława Augusta i obozu królewskiego. Poeta od samego początku łączy działalność polityczną z zainteresowaniami literackimi jako twórca i redaktor słynnego Monitora. W roku 1766 zostaje konsekrowany na biskupa warmińskiego. Od tego momentu zaczyna się wycofywać z aktywnego uczestniczenia w życiu politycznym Warszawy, osiada w Lidzbarku Warmińskim i w stolicy bywa sporadycznie. Nie zapomina jednakże odwiedzać króla Stanisława na słynnych obiadach czwartkowych. Od roku 1772 nawiązuje żywe kontakty z dworem króla pruskiego, co pomaga mu dojść do godności arcybiskupa w roku 1795, warto jednak wspomnieć, że jako poeta i publicysta nie jest Krasicki nadmiernie zainteresowany sprawami kościelnymi i całą odpowiedzialność za rządzenie diecezją składa na barki niższych duchownych. Umiera on w Berlinie w 14 III 1801 roku.