Drogie panie szanowni panowie. Jest mi niezmiernie miło mając przedstawić państwu portret współczesnego nastolatka. To bardzo ciekawa i intrygująca postać. Na początku zastanówmy się, jakie wartości wyznaje młody człowiek. Na pierwszym miejscu, choć nie we wszystkich przypadkach, jest rodzina. Ma dla nas wielkie znaczenie, ponieważ to ona kształtuje naszą osobowość. Rodzice wychowują nas i pokazują jak funkcjonować we współczesnym świecie. Pomimo tego, że na linii nastolatek - rodzina często dochodzi do nowych spięć, obie strony chcą dla drugiej jak najlepiej. Później są przyjaciele, którzy wspierają nas w codziennym życiu. Pomagają nam rozwiązać problemy i rozbawiają, gdy jesteśmy smutni. U większości na kolejnym miejscu znajduje się pozycja w społeczeństwie. Przeciętny nastolatek ma wiele koleżanek i kolegów. Jednak to nie oznacza, że jego relacje z innymi są zadowalające. Często osoby, które uważał za przyjaciół zawodzą go w najważniejszych momentach, co powoduje psucie się stosunków między nim, a innymi. Zazwyczaj ciężko mu się porozumieć ze starszymi osobami, bowiem różnica wieku i przeświadczenie o tym, iż młody człowiek musi być kimś złym przekreślają szanse na utworzenie się jakiejkolwiek więzi. Niestety, większość z nas nie sądzi, że nauka to coś ważnego. Ignoruje ją nawet nie wiedząc jak ogromne to niesie konsekwencje nie tylko na teraz, ale i na przyszłość. Stwierdza, że to strata czasu i gromadzi zaległości, których prawdopodobnie nie będzie miała okazji nadrobić. Stwarza to problemy nękające nas przez całą naszą młodość. Każdy ma jakieś ambicje. Niektórzy z nas chcą zostać lekarzami, a inni wolą widzą swoją przyszłość na wybiegu. Nie zawsze plany zgadzają się z oczekiwaniami opiekunów. Starają się oni wyperswadować swoim dzieciom według nich głupie pomysły. Nie rozumieją naszej potrzeby realizowania pragnień i chęci pracy w zawodzie, który sami sobie wybierzemy. To denerwuje i zniechęca do działania, a często prowadzi do buntu wobec obowiązków i norm. Każdy z nas jest inny, niepowtarzalny. Ma prawo do potknięć i własnych błędów. Nie możemy krytykować go za pomyłki. Tak samo jest z młodzieżą. Jest pełna energii i niecodziennych pomysłów, ale żaden nastolatek nie jest taki sam. Jeden wykorzysta siłę, aby pomóc sąsiadowi, a drugi by go zgnębić. Nie istnieje wzorzec, według, którego można by przedstawić przeciętnego młodego człowieka. Właśnie, dlatego powinniśmy porzucić wszelkie stereotypy, często krzywdzące i zobaczyć prawdziwe oblicze młodego pokolenia. Sama jestem jego przedstawicielką i czuję w sobie wiele sprzeczności: empatia i egoizm, samodzielność i chęć podporządkowania się innym, otwartość i nieśmiałość, lenistwo i pracowitość. Mieści się we mnie cały świat jedyny i wyjątkowy, a jednocześnie typowy dla człowieka w wędrówce ku dorosłości