Pierwsza pomoc poszkodowanym

Postępowanie z osobami, które uległy skażeniu promieniotwórczemu, powinno przebiegać według następującej kolejności: Ocena sytuacji (sprawdzenie i ustalenie poziomu zewnętrznego skażenia promieniotwórczego przy użyciu odpowiedniej aparatury radiometrycznej). Zapewnienie bezpieczeństwa sobie i poszkodowanemu (środki ochron osobistej, odzież ochronna, rękawice, maska przeciwgazowa). W zależności od stanu poszkodowanego wyniesienie go lub wyprowadzenie z miejsca, gdzie mógłby podlegać dalszemu skażeniu. Przeprowadzenie odkazania poszkodowanego: • Rozebranie poszkodowanego; • Usunięcie skażonej odzieży; • Wykonanie zabiegów sanitarno-higienicznych- płukanie powłok ciała, jamy ustnej i nosogardzieli woda, płynem fizjologicznym, roztworem kwaśnego węglanu sodu lub wersenianu sodowo-wapiennego (w przypadku skażenia skóry w otoczeniu naturalnych otworów ciała przy odkażaniu należy zwrócić uwagę, aby popłuczny nie trafił do oczu, nosa i jamy ustnej; • Ostrzyżenie poszkodowanego (gdy skażenie dotyczy owłosionych części powłok); • Wywołanie wymiotów, podanie odtrutek uniwersalnych (węgiel aktywowany) w przypadku skażeń promieniotwórczych przewodu pokarmowego; • Zabezpieczenie skażonych materiałów (odzież, popłuczyny, włosy), aby zapobiec rozprzestrzenianiu się skażenia.

Postępowanie z osobami, które uległy skażeniu promieniotwórczemu, powinno przebiegać według następującej kolejności:

  1. Ocena sytuacji (sprawdzenie i ustalenie poziomu zewnętrznego skażenia promieniotwórczego przy użyciu odpowiedniej aparatury radiometrycznej).
  2. Zapewnienie bezpieczeństwa sobie i poszkodowanemu (środki ochron osobistej, odzież ochronna, rękawice, maska przeciwgazowa).
  3. W zależności od stanu poszkodowanego wyniesienie go lub wyprowadzenie z miejsca, gdzie mógłby podlegać dalszemu skażeniu.
  4. Przeprowadzenie odkazania poszkodowanego: • Rozebranie poszkodowanego; • Usunięcie skażonej odzieży; • Wykonanie zabiegów sanitarno-higienicznych- płukanie powłok ciała, jamy ustnej i nosogardzieli woda, płynem fizjologicznym, roztworem kwaśnego węglanu sodu lub wersenianu sodowo-wapiennego (w przypadku skażenia skóry w otoczeniu naturalnych otworów ciała przy odkażaniu należy zwrócić uwagę, aby popłuczny nie trafił do oczu, nosa i jamy ustnej; • Ostrzyżenie poszkodowanego (gdy skażenie dotyczy owłosionych części powłok); • Wywołanie wymiotów, podanie odtrutek uniwersalnych (węgiel aktywowany) w przypadku skażeń promieniotwórczych przewodu pokarmowego; • Zabezpieczenie skażonych materiałów (odzież, popłuczyny, włosy), aby zapobiec rozprzestrzenianiu się skażenia. •

PAMIĘTAJ! Szybka i właściwa przeprowadzona dekontaminacja (odkażanie) zabezpiecza przed rozwojem promiennych uszkodzeń powłok ciała i wtórnymi wewnętrznymi skażeniami promiennymi, a jednocześnie chroni udzielających pomocy przed wtórnym skażeniem.

  1. Zaopatrzenie ran, oparzeń, masywnych krwawień zewnętrznych, unieruchomienie złamań.
  2. Przygotowanie poszkodowanego do ewakuacji (zapewnienie poszkodowanemu spokoju, ułożenie przeciwwstrząsowe).

Zatrucia toksycznymi środkami przemsłowymi:

Ze względu na skalę produkcji przemysłowej oraz toksyczność największa zagrożenie dla ludzi- w wypadku awarii przemysłowej lub katastrofy – stanowi chlor i amoniak. Mimo że chlor ma bardziej toksyczne właściwości, to jednak warunki jego przechowywania i transportu sprawiają, że jest on około 15-krotnie mniej niebezpieczny niż amoniak. Oba te związki działają dusząco, drażniąco i żrąco. Amoniak jest gazem bezbarwnym, lżejszym od powietrza, o charakterystycznym ostrym, gryzącym zapachu. Objawy zatrucia występują natomiast po skażeniu. Są one następujące: • Obrzęk śluzówki nosa, kichanie, drapanie i ból w gardle, męcząc kaszel, trudności w mówieniu, uczucie duszności; • Niepokój, przyspieszone tętno; • Przekrwienie i obrzek śluzówek warg, nudności, wymioty; • Oparzenia skóry różnego stopnia; • Podrażnienie spojówek oczu, wzmożone łzawienie, oparzenia oczu, zaburzenia widzenia, utrata wzroku. Bardzo wysokie stężenia amoniaku mogą doprowadzić do zatrzymania oddychania i krążenia.

Pierwsza pomoc: • Wezwać pomoc specjalistyczna; • Nie narazić się na kontakt z niebezpieczną substancją (trujące pary TSP mogą przemieszczać się na duże odległości- należy założyć środki ochrony osobistej, odzież ochronna, rękawice, maskę); • Wynieść poszkodowanego ze skażonego środowiska; • Zapewnić dopływ świeżego powietrza; • Zdjąć zanieczyszczoną odzież • Obficie spłukać skórę i czy poszkodowanego letnia wodą; • Zapewnić drozność dróg oddechowych; • Ułożyć nieprzytomnego w pozycji bezpiecznej; • Zapewnić poszkodowanemu spokój i ciepłe okrycie.

Chlor jest niepalnym, cięższym od powietrza, żółtozielonym gazem o ostrym zapachu. Toksyczność chloru wynika z działania kwasu solnego i wolnych rodników, które powstają przy zetknięciu chloru z wilgotną powierzchnia śluzówek układu oddechowego i pokarmowego. Natychmiast po skażeniu występują objawy zatrucia: • Uczucie pieczenia