Adam Mickiewicz urodził się 24 XII 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka,zmarł 6 XI 1855 R. W Konstantynopolu. Był synem Mikołaja i Barbary z Majewskich.Wychował się rodzinie adwokata pochodzącego z drobnej szlachty. Po ukończeniu powiatowej szkoły w Nowogródku iszkół dominikańskich w 1815 r wstąpił na uniwersytet w Wilnie. Od września 1819 r objął posadę nauczyciela szkoły średniej w Kownie. Należał do Towarzystwa Filomatów i Filaretów,za co był osadzony w więzieniu. Pod koniec 1823 został aresztowany i w roku 1824 skazany na osiedlanie w centralnych guberniach w Rosji, bez prawa powrotu na Litwę. W Rosji stworzył między innymi “Sonety Krymskie”, “Sonety Odeskie"i powieść poetycką “Konrad Walenrod”.W Konstantynopolu nagle zachorował, prawdopodobnie na cholerę i w listopadzie umarł. Pochowany został na cmentarzu polskim w Montmorency koło Paryża, a w 1890 roku jego prochy przeniesiono do katedry na Wawelu. Przebywał także w Petersburgu,Odessie i w Kownie.Podczas pobytu w Niemczech,a później w Rzymie dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego,i w kwietniu 1831 roku wrócił do Polski,po czym ponownie powrócił do Paryża.Tam też sie ożenił z Celiną Szymanowską i w 1839 r objał katedrę w Lozannie,był również profesorem w College de France.we wrześniu 1855 r wyjechał do Konstantynopola,gdzie zmarł na cholerę. Jego największe dzieła to:“Ballady i romanse”,“Dziady”,“Grazyna"“Konrad Wallenrod” i oczywiście “Pan Tadeusz”-nasza narodowa epopeja. Jest uznawany za wieszcza narodowego.