Władysław Stanisław Reymont to polski pisarz i nowelista. Jest on jednym z najwybitniejszych przedstawicieli w literackiej epoce Młodej Polski. Został laureatem nagrody Nobla za dzieło pt. „Chłopi”, nazywane także „epopeją chłopską”. Powieść ta ukazuje życie, kulturę i zwyczaje społeczności zamieszkującej wieś Lipce na przestrzeni czterech pór roku. Reymont w swoim utworze przedstawia także koncepcje ludzkiego losu opartą na wydarzeniach zawartych w tekście. Fragment powieści ukazuje mentalność mieszkańców wsi oraz ich poglądy dotyczące losu. Przedstawia on także jedno z najważniejszych wydarzeń w “Chłopach”. Jest to wesele Macieja Boryny i Jagny Paczesiówny, które odbywa się jesienią (I tom powieści). Wtedy też kończy się cykl natury, który jest w lekturze wyznacznikiem w życiu mieszkańców Lipiec. Przyroda powoli zamiera, dni stają się coraz krótsze i zimniejsze. Narrator w tym fragmencie jest trzecioosobowy. Można go nazwać obserwatorem przyjęcia, ponieważ zachowuje się tak, jakby był jednym z zaproszonych gości na weselu. Mieszkańcy Lipiec są bardzo religijni, bezgranicznie obdarzają zaufaniem Boga. Każdą swoją nadzieję wiążą z Jego miłosierdziem, ponieważ wierzą, że wszystko jest w Jego rękach. Według nich łaska boska jest szczęściem, a niedola jest karą i żeby jej uniknąć powinno się ściśle przestrzegać dekalogu. W podanym fragmencie mowa jest również o Szatanie, sprawcy konfliktów ludzkich, które są nieuniknione podczas walki o byt spowodowanej ogromną nędzą na ówczesnej polskiej wsi. Chłopi robią wszystko od początku do końca. Tyczy się to tak samo pracy jak i zabawy. Uważają, że życie jest trudne, lecz powinno się z niego korzystać, nie zwracając uwagi na panującą wokół biedę. Jednym ze sposobów na umilenie sobie czasu jest plotkowanie oraz spożywanie dużej ilości alkoholu. Nieuniknionymi cechami każdego chłopa jest narzekanie i marudzenie, widoczne także w dzisiejszym stereotypie Polaka. Podczas rozmów wspominają dawne, lepsze czasy. Przykładem jest tutaj cytat: „Drzewiej nie tak bywało! Posłuch był, poszanowanie starszych i zgoda!”. Lipce można określić jako wieś całkowicie odciętą od świata. Bardzo ważną rolę odgrywa tu harmonia oraz codzienna rutyna. Powodowane są one porządkiem występującym w przyrodzie. Narzuca ona bohaterom rytm prac polowych i domowych, rytm codziennych i rocznych czynności, nieustannie się powtarzających. Tym, co dodatkowo nadaje życiu chłopów poczucie ładu, są święta kościelne w trakcie roku. Od nich również zależy rodzaj wykonywanych prac, a nade wszystko obrzędy kościelne. Jest to rytm niezmienny od stuleci, dający poczucie trwałości pokoleń i przynależności do gromady. Świat przedstawiony w „Chłopach” można nazwać mitycznym, ze względu na ciągłe nawroty czasu i przyrody. Trwa w nim nieustanny porządek natury kolejne nawroty narodzin i śmierci. W lekturze widoczna jest także hierarchia, każdy bohater ma swoje miejsce w społeczeństwie. Chłopi podzieleni są na bogatych gospodarzy takich jak Maciej Boryna, średnio zamożnych np. Dominikowa oraz na biedotę która para się pracą parobków u gospodarzy, żyje na ich rachunek w zamian ciężko pracując w polu z reguły za marne wynagrodzenie. Przykładem takiego parobka jest Kuba pracujący w gospodarstwie Macieja Boryny. Obok stanu chłopskiego występuje także stan duchowny którego przedstawicielami są księża. Ówcześnie kapłani na polskiej wsi byli traktowani z najwyższą godnością przez bogobojne chłopstwo. Słowo duchownego miało ogromną wagę, było opiniotwórcze oraz często brane pod uwagę przez najważniejsze osobistości wiejskie. Powieść Władysława Stanisława Reymonta ukazuje wiele koncepcji ludzkiego losu, który jest nieunikniony i którego mimo wszystko nie można zmienić. Życie mieszkańców jest zdeterminowane przez naturę, ponieważ to ona wyznacza tryb życia i pozwala przeżyć. Równie ważna dla chłopa jest religia, gdyż stanowi ona kodeks, którego każdy powinien przestrzegać, jeśli nie chce być potępiony i jeśli chce otrzymać nagrodę od Boga, która czeka na niego w niebie.. Jedynym lekarstwem na udane życie na wsi jest przestrzeganie wszelkich zasad moralnych, życie w gromadzie oraz kultywowanie wszystkich wiejskich tradycji. Według mnie koncepcja ludzkiego losu w “Chłopach” wpisuje się w konwencję naturalizmu. Ukazuje, że śmierć jest czymś naturalnym, co świetnie pokazuje scena śmierci Kuby w czasie trwania wesela, które mimo tego nie zostaje przerwane.