[b]Teatr grecki narodził się z uroczystości religijnych ku czci Dionizosa, boga płodności i wina. Na początku wystawiano je na świeżym powietrzu, u stóp wzgórza placu zwanym orchestra, a na jego środku ustawiano ołtarz (thymele). Początkowo orchestra miała kształt zbliżony do prostokąta koła albo elipsy, ostatecznie przyjął się kształt koła. Na placu występował chór i odbywały się popisy taneczne. Widzowie zasiadali na zboczu góry, początkowo bezpośrednio na ziemi, później na drewnianych ławach. Tak powstała widownia w kształcie dużego wycinka koła, inaczej theatron. Wraz ze wzrostem liczby aktorów występujących na scenie, niezbędne stało się pomieszczenie, w którym aktorzy mogli zmieniać stroje, więc około 465 r. p.n.e wybudowano przy orchestrze, naprzeciw theatronu budynek zwany skene - inicjatorem tego przedsięwzięcia był Ajschylos. Skene szybko zaczęło służyć nie tylko jako garderoba, ale też jako tło do rozgrywanych przedstawień. W ścianie budynku umieszczono troje drzwi, przez które wychodzili aktorzy. Z czasem przybyło bohaterów akcji, aktorzy przenieśli się z orchestry na proskenion. W okresie klasycznym, około 425 r. p.n.e, rozpoczęto budowę teatru kamiennego. Ukończono go około 338 r. p.n.e. Nowy teatr mógł pomieścić około 17 000 widzów. Powstały również przejścia zwane parodosami. Z przejść tych korzystał chór. Najlepiej zachowanym teatrem greckim jest zbudowany około 330 r. p.n.e teatr w Epidauros. W teatrach greckich mogli występować tylko mężczyźni. Wcielali się oni także w rolę kobiet. Pierwszego aktora wprowadził Tespis, drugiego - Ajschylos, zaś trzeciego - Sofokles.[/b]