W Chinach przywódcą był Mao Zedong, który w 1958 roku po zakończeniu wojny domowej w Chinach chciał przeprowadzić reformy, aby poprawić jakość życia w jego kraju. Jednym z jego nie do końca przemyślanych pomysłów, był „wielki skok”. Nakazano budowę dziwnych pieców hutniczych i wytapianie rud żelaza. Przez dodatkową pracę spadła produkcja w rolnictwie. Doprowadziło to do głodu. Kolejnym złym przedsięwzięciem Mao Zedonga była rewolucja kulturalna. Fanatycznie studenci (Hunwejbini) niszczyli dziedzictwo kulturowe kraju, palili zabytki i stare księgi. Przez nierozmyślne działania przywódcy zginęło kilkadziesiąt milionów obywateli jego kraju.

Ogromny wpływ miała pomoc USA, ograniczono wydatki na zbrojenia i przekazano to na cele gospodarcze. Zastrzykiem gotówki była też produkcja dla Amerykańskich wojsk stacjonujących w Korei.

Głównymi przyczynami rozwoju gospodarczego „azjatyckich tygrysów” była: -tania siła robocza -duża dyscyplina pracy, -inwestowanie w rozwój szkolnictwa i przemysłu