Prawdziwym człowiekiem jest ten, który kocha innych ludzi, ponieważ naturą ludzką jest żyć w zgodzie z innymi. Pierwszym argumentem jest fakt, iż ludzie w porównaniu do zwierząt mają uczucia. Dlatego my jako ludzie powinniśmy kochać innych, nawet jeżeli wyznają inną religię niż my, mają inne poglądy polityczne, czy inną orientację. Jeżeli ktoś nie kocha innych to nie zasługuje na miano prawdziwego człowieka. Drugim argumentem jest to, że każdy człowiek powinien żyć w zgodzie z innymi ludźmi nawet jeśli są innego wyznania czy rasy. Prawdziwym człowiekiem może być nawet niewierzący, który jednak jest dobrym człowiekiem. Przykładem na to może być zachowanie, niektórych ateistów, którzy pomagają innym ludziom niezależnie od ich wiary. Kolejnym argumentem jest to, że prawdziwy człowiek to nie ten co ubiera się w modne ubrania, tylko ten co ma dobrze „ubrane” serce. To oznacza, że każdy człowiek, który spełnia przez całe swoje życie dobre uczynki może zostać nazwany prawdziwym człowiekiem. Przykładem na to jest „Powieść o miłosiernym Samarytaninie”. Następnym argumentem jest fakt, iż każdy człowiek, niezależnie od wyznania ma prawo być nazywany prawdziwym człowiekiem jeżeli spełnia dobre uczynki. Tak więc nie należy wyśmiewać Żydów czy Muzułmanów z tego, że wyznają inną religię, ponieważ my wcale nie musimy być od nich lepsi. Podsumowując prawdą jest iż prawdziwy człowiek to ten kto kocha innych ludzi. Więc jeżeli chcemy być takimi właśnie ludźmi, musimy kochać innych niezależnie od rasy, wyznania, poglądów politycznych czy orientacji.