Logistyka obejmuje planowanie, koordynację i sterowanie przebiegiem w aspekcie zarówno czasu jak i przestrzeni, realnych procesów, w których realizacji organizacja jest uczestnikiem, w celu efektywnego osiągania celów organizacji. Już w czasach starożytynch w państwie-mieście Ateny istnieli logiści, którzy byli urzędnikaqmi wchodzącymi w skład komisji kontrolującej wydatki z kas publicznych miasta. Komisja ta składała się z dziesiąciu członków wybieranych przez radę. Logista był odpowiedziany za kontrolowanie rachunków wszystkich urzędów w mieście i formuowania wniosków przedstawianych urzędnikom. Pierwsze ślady noworzytnej, europejskiej logistyki o znaczeniu wojskowym można odnaleść w armii rzymskiej. W tym czasie za zabezpieczenie logistyczne pod względem wyżywienia, ochrony medycznej, materiałowej i finansowej w armmii rzymskiej odpowiadali prefekci. Francuskie pochodzenie pojęcia logistyka wzkazuje że pojęcie to daje się powiązać z używanymi wcześniej określeniami odnoszącymi się do obowzowania wojsk. Do jednego z ważniejszych zadań logistyki należy zabezpieczenie wojska w żywność. Określenie to znane jest również jako aprowizacja. Dokonując analizy pojęcia aprowizacja oznacza ono artykuły spożywcze, żywność, a także zaopatrzenie ludności w żywność. Kwesta wyżywienia oraz trudnośći z ich rozwiązywania ma ogromne znaczenie zarówno w okresie pokojowym, ale narasta wraz z okresem wojennym. Wystąpić mogą negatywne skutki zarówno dla państwa jak i ludności oraz dla armii takie jak dezorganizacja, grabież, niszczenia, niedostatek czynników produkcji co w konsekwencji może wywoać zjawisko głodu. Zjawiska takie występowały w przeszłośći i towarzyszyły zarówno ludności cywilnej jak i armii. W wojnie przyszłości z możliwością użycia broni masowego rażenia mogę wystąpić bardziej negatywne skutki. Odkoąd ludzkość toczy wojny pojawiły się problemy z aprowizacją , która wymagała rozwiązania. Chodziło o to żeby pozyskać żywność w odpowiednich ilościach, przygotować odpowiedni transport i zabespieczyć przed zniszczeniem lub utratą. Logistyka więc jest oceniana jako pion sztuki wojennej. Problemy logistyki żywności bardzo dobrze rozwiązywali logistycy armii asyryjskiej i władcy tego państwa. W państawch Bliskiego i Środkowego Wchodzy, a szczególnie w Asyri wojska powiększały swoje zasoby gromadząc konie przeciwnika, uzbrojenie, wozy bojowe które udoskonalano. Modernizacje techniczne prowadziły do zmian, które zwiększały siłę jazdy, a to dawało prewagę nad wojskami przeciwników. Wojna która była dla asyryjczyków jedna z funkcji państwa zmusiła ich aby stworzyli niezwykle sprawny system taborów, włączając do niego tabor inżynieryjny. To jest pierwsza armia w historii, która stworzyła taki tabor, oraz taki rodzaj wojsk, czyli wojska inżynieryjne. To się okazało bardzo cenne, ale z drógiej strony wymagało dużych działań logistycznych. Państwo asyryjskie stworzyło armię która mogła prowadzić wojnę nawet 300 mil od punktów zaopatrzenia. Dzięki konnicy asyryjka armia przemieszczała się tak sprawnie i szybko że tempo jej marszu osiągnęły dopiero armie epoki silnika spalinowego. W Egipcie wielkim osiągnięciem była umiejętność zarządzania zasobami. Bogate zasoby naturalne w tym umiejętność prowadzenia upraw pozwalały na rozdzielanie racji żywności wśród zacznej części populacji Egiptu, a przede wszystkim tej populacji która była zatrudniona przez państwo. Najważniejszym elementem w strukturach państwa była armia. Zpałata dla żołnieży odbywała się najczęściej przez przydział chleba, piwa czy ziarna, oraz innych towarów. Taką politykę określano racjonowaniem na wielką skalę. Tylko Egipt to osiągnął. System logistyczny armii perskiej należał do jednego z najlepszych w okresie antyku. Obciążenia w zaopatrzeniu armii zostało rozłożone na ludy i plemiona tworzące państwo. Wzorzec perski pokazywał jak można zwiększyć zakres działania i funkcjonowania armii w trudnym pustynnym terenie. Perską armię tworzyły kontyngenty plemion oraz ludów podbitych. Persowie dostrzegli że pięć koni jest w stanie przewieść zaopatrzenie jakie przewozi się na jednym wozie. Ta zmiana w organizacji transportu miała wpływ na prędkość przesówania się wojsk. Persowie odstąpili od stosowania wozów. To wymagało sporych nakładów logistycznych. System zaopatywania legionów w starożytnym Rzymie mógłby stanowić wzorzec dla współczesnych logistyków. Armie starożytnego świata poruszały się pieszo. Jednym z elementów był system dróg zbudowanych przez rzymian. Podczas wypraw wojennych cała armia sprzężana była w sposób logistyczny. Na czele maszerowała piechota. Stanowiła ubezpieczenia dla reszty armii. Osły i muły wiozły zaopatrzenie tylko dzięki wybudowanym drogom armia rzymska mogła posruszać się w bardzo szybki sposób. Armie średniowieczne wzorce logistyczne czerpały z armi rzymskiej. Typ wojskowości zachodnioeuropejskiej charakteryzował się tymi samymy cechami co armia rzymska. We wczesnym średniowieczu trzeba było zapewnić obozy warowe w toku wojny oraz gromadzenie w nim zasobów które były niezbędne. Istnieli urzędnicy którzy byli odpowiedzialni za gromadzenia zasobów dla armii. Każda armia była starannie przygotowywana w zakresie aprowizacji. W wieku XVI i XVII sytem zaopatrywania w żywnośc i środki walki wojsk pospolitego ruszenia uległ pewnym zmianom. Wiele sposobów stosowanych w poprzedniej wpoce było udoskonalanych i nadal wykorzystywanych w logistyce wojny. Elementem wprowadzonym na szczyt sztuki wojennej był tabor czeski. Stanowił on nie tylko możliwośc transportu, ale stanowił także element walki, ponieważ w tym taborze istniały wozy bojowe. Ten złozony razem tabor stanowił doskonałe zaopatrzenie i element walki. Polska sztuka wojenna tego okresu opierała styl walki oparty na walce taborem. Dobrze osłonięty tabor i dobrze uzbrojona załoga tworzyli taką ufortyfikowaną pozycję, która była niezwykle trudna do zdobycia.