Autorytety są nam potrzebne od wczesnych lat. Na nich możemy się wzorować w różnych sytuacjach i etapach życia. Uczą poprawnych stosunków międzyludzkich i funkcjonowania w społeczeństwie. Zdarza się, że niektórzy obierają sobie osoby, których naśladowanie nie jest akceptowane społecznie. Osoba, którą chcemy naśladować, nie musi być rzeczywista. Może być postacią z filmu lub książki. Moim zdaniem postacią literacką godną naśladowania jest pani Róża z powieści Erica-Emmanuela Schmitta „Oskar i pani Róża”. Pierwszym argumentem potwierdzającym moją tezę jest fakt, że była wolontariuszką. Swój wolny czas ofiarowała z miłością i zaangażowaniem chorym dzieciom przebywającym w szpitalu. Jedyną zapłatą za tą pracę był uśmiech dzieci. Jedną z dobrych cech cioci Róży było opanowanie. Nawet w najtrudniejszych chwilach zachowywała spokój i zdrowy rozsądek. Aby pomóc młodym ludziom w cierpieniu potrafiła wyrzec się swoich przekonań tzn. potrafiła uwierzyć w Boga. Czasem zmyślała aby umilić dzieciom życie. „Przemieniała” się w zapaśniczkę, wymyślała ciekawe historie walk. Natomiast gdy rozmawiała o sprawach poważnych tj. choroba lub śmierć zachowywała powagę i była całkowicie szczera. Podsumowując powyższe argumenty utwierdzam się w przekonaniu, że pani Róża pomimo tego, że jest postacią literacką, może być dla nas wzorem.