GRANICA" Zofii Nałkowskiej to powieść psychologiczna powstała w dwudziestoleciu międzywojennym. Autorka w powieści próbuje odkryć jaka jest prawda o ludzkich czynach , ukazuje nam losy bohaterów i ocenia ich postępowania z różnych punktów widzenia. W podanych fragmentach przedstawiony został ż obraz Justyny i jej związku z Zenonem w oczach poszczególnych bohaterów książki. Zenon Ziembiewicz jest centralną postacią powieści , niezwykle skomplikowaną i niejednoznaczną. Ziembiewicz już od czasów młodzieńczych postanowił, iż za wszelką cenę nie będzie taki, jak jego ojciec jednak podświadomie powielał boleborzański schemat, nie panując na swą sferą biologiczną – instynktami i popędami. Justyna była osobą otwartą, delikatną, spokojną i prostoduszną. W miłości była zdolna do uczuć szczerych i bezgranicznych, o czym zapewniała młodego Ziembiewicza: „dla ciebie Zenon ja poszłabym nie wiem na jakie męki, nic mi nie strach, o nic nie dbam”. Życie na wsi, praca przy haftowaniu i wrodzona wrażliwość sprawiły, że Bogutówna nie była przygotowana do trudów życia w mieście. Justyna w oczach matki Zenona to atrakcyjna kobieta pełna wdzięku i zalet. Ziembiewiczowa podkreślając jej zalety próbuje połączyć Zenona z Justyną zachęcając do romansu. Matka Zenona nie dostrzega u dziewczyny gminnego pochodzenia. Widzi w niej idealny materiał na żonę syna. Fragment drugi przedstawia stosunek samego Zenona do jego jego związku z Justyna. Zenon swój związek z Justyną nie traktuje poważnie. Na poczatku widzi w dziwczynie tylko służącą. z upływem czasu Justyna staję się jego kochanką a zarazem obowiązkiem. . Zenon rozumie ze powtórzył bledy ojca wdając się w romans ze służącą, zdradzając tym Elzbiete. Jednak tłumaczy się sam przed soba ze ta sytuacja była pomocna dla dziewczyny, która los okrutnie doświadczył kiedy to zmarła jej matka i straciła pracę. Ziembiewicz zachowuje się nieodpowiedzialnie gdyż bawi się uczuciami Justyny. Fragment trzeci to próba usprawiedliwienia się Zenona przed Elżbietą, Ziembiewicz nie potrafi dokładnie wyjaśnić Elżbiecie jak doszło do jego romansu z służącą. Mówi Elżbiecie że ona musi rozumieć ta cała sytuację , to że jest ona i Justyna. Ostatni fragment ukazuje stosunek Elżbiety do Justynny. Elżbieta będąc kobietą zraniona i zdradzona dostrzega w kochance męża zło. Justyna Jest dla niej dziewczyna klamliwa, i prostacka. Jednak czuje się odpowiedzialna za nia, pomaga jej kiedy Justyna zachodzi w ciaze z Zenonem.. Mimo wszystko czuje się skrzywdzona oraz upokorzona przez zdrade meza z prosta i nieszczesliwa kobieta. Justyna, jest początkowo całkowicie zafascynowana osobą Zenona, ufa mu i jest gotowa do poświęceń z czasem dopiero przekonuje się jaki naprawdę jest jej kochanek – tchórzliwy, nieodpowiedzialny .Choć długo dawała się wykorzystywać, po tragedii jaka ją spotkała całkowicie zmieniła podejście do Zenona. Staje się obojętna i wroga. Podsumowując, nigdy nie ma jednoznacznej oceny człowieka i sytuacji , gdyż Każdy człowiek dokonując oceny patrzy innej perspektywy. A więc krótko mówiąc ile ludzi tyle opinii.