Hektor, książę trojański stawia się przed Skajską bramą nie zdradzając strachu przed starciem z niezwyciężonym Achillesem. Wie, że musi się zmierzyć ze swym przeciwnikiem, jest to nieuniknione. Stoi na polu walki, chociaż zbliża się odważny Grek.Pozostawia sobie trudny wybór: śmierć lub zwycięstwo i jednocześnie zmazanie win, głównie za zabicie Patroklesa, przyjaciela Achillesa, to ten czyn Hektora naraził go na bezpośrednie starcie z najgroźniejszym Grekiem. Syn Priama staje do walki, nie jako odważny wojownik, ale jako człowiek, który czuje strach. Hektor jest doskonałym strategiem, szybko ocenił sytuację, gdy zobaczył zbliżającego się gniewnego i potężnego Achillesa, zrozumiał, że nie ma szans na wygraną w tej walce. Dlatego podejmuje zaskakującą decyzję wycofuje się z pola walki, ucieka, nie potrafi stawić czoła Achillesowi. Świadczy to potędze Greckiego wojownika, nawet w najbardziej męskich sercach budził strach. Losy Hektora zostały przesądzone, bogowi postanowili, że jego droga kończy się w Hadesie. Nawet Apollo nie będzie już powiernikiem królewicza trojańskiego. ,, Opuścił go Feb, jako skazanego losem ”. Bogowie dodają jednak odwagi Hektorowi, który postanawia stoczyć walkę ze swoim greckim przeciwnikiem. Ma świadomość przegranej, jednak jako odważny i bohaterski wojownik nie zamierza poddać się w walce, zamierza pokazać, że pomimo chwili zwątpienia jest zdolny do heroicznej walki. Jest przekonany, że walka, którą stoczą, jest potyczką, w której jeden z przeciwników musi zginąć. Hektor jako rozumny i przewidujący książę rozważa, jak potoczą się jego losy po walce, zapalczywy i kierowany gniewem Achilles nie ma czasu na takie rozważania. Książę trojański prosi przerażającego Greka o zawarcie przymierza , w ramach którego, potraktują z szacunkiem zwyciężonego, prosi o oddanie swojego ciała rodzinie, obiecuje w zamian uczynić tak samo. Grek zaślepiony gniewem zamierza pomścić śmierć przyjaciela, nie chce zawierać umowy z Hektorem. Odpowiedzi na propozycję księcia jest pocisk z kuszy, który dzięki błyskawicznej reakcji Hektora nie osiągnął celu. Hektor ma nadzieję, że uda mu się pokonać przeciwnika, zdaje sobie sprawę, jak wielki wpływ wywarłby ten czyn na losy wojny trojańskie, ile Trojan udałoby się ocalić. Świadczy to wielkim sercu księcia, poczuciu odpowiedzialności, jakie odczuwa za swoich poddanych, gotowy jest poświęcić w ich obronie życie ,, Obym ci ją mógł całą w twych piersiach utopić! Lżejsze by się Trojanom stały walki znoje ”. Hektor precyzyjnie wymierza w Achillesa dzidę, jednak trafił ona w środek tarczy Pelida. Książę trojański zdaje sobie sprawę ze swojej przegranej, wie że zginie, jednak postanawia walczyć walecznie, aby zasłynąć w pamięci potomnych. Dobywa miecza i mężnie walczy z Achillesem, obce jest mu uczucie strachu, rozpaczy, wtedy Grek zadaje cios w gardło śmiertelny. Hektor przed śmiercią prosi o oddanie zwłok rodzinie, Achilles jednak jest nieprzejednany i bezlitosny, pragnie zhańbić zwłoki pokonanego. Nie boi się gniewu bogów, obce są mu uczucia szacunku czy litości dla przeciwnika. Achilles to przeciwieństwo Hektora, bezlitosny,i kieruje się w swoim postępowaniu emocjami, jego doradcą jest gniew i chęć zemsty.