Przeczytałam wiele książek, w których bohater lub bohaterowie wykazują się odwagą. Przykładem takich postaci mogą być bohaterowie książki Aleksandra Kamińskiego pt. „Kamienie na szaniec”. W swojej pracy skupię się na charakterystyce Jana Bytnara.
Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku. Był synem żołnierza legionów, Stanisława i nauczycielki Zdzisławy. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Koledzy nazywali go Rudym. Przydomek ten zawdzięcza wyglądowi : „miał piegowatą twarz i rudawe włosy. Cała istota Rudego ześrodkowała się w jego oczach i czole, odzwierciedlając wybitną inteligencję”. Był intelektualistą, spokojnym i opanowanym myślicielem, interesował go świat wewnętrznych przeżyć, filozofia, problemy moralne, społeczne i kulturalne. Podobnie jak Zośka, Rudy miał wiele talentów, jeśli już się do czegoś zabrał, wykonywał to doskonale. W trzy miesiące nauczył się tańczyć stając się tym samym najlepszym tancerzem w szkole. Przyjaciele ściągali go do konkretów przyziemnego życia i z biegiem czasu rozwinął się jego talent kucharski. Lubił również majsterkować, stworzył m.in. pieczątki z trupią czaszką dla stemplowania afiszów niemieckich, wieczne pióro do malowania napisów na murach, a także obmyślił oznakę dla Buków. Był wszechstronnie utalentowany. Nikt nie potrafił mu dorównać. Rudy był członkiem harcerskiej grupy „Buki”. Należał również do podziemnej organizacji „Wawer” i był podporucznikiem Armii Krajowej. Doskonale sprawdzał się jako dowódca plutonu Grup Szturmowych. Rudy miał wiele cech. Jednymi z jego najważniejszych cech są odwaga i wierność swojemu zespołowi. Ukazuje ona się, gdy został aresztowany i katowano go straszliwie w celu wymuszenia informacji. Jednak on nie zdradził kolegów i milczał. Dowodzi to, jak szczerze kochał swoich przyjaciół, jaki był lojalny i odpowiedzialny. Jan Bytnar zmarł 30 kwietnia 1943 roku w wyniku obrażeń zadanych mu przez hitlerowców. Został odznaczony Krzyżem Walecznych. Rudy był przykładem chłopca, którego wojna wiele nauczyła i zmieniła na lepsze. Myślę, że jego postawa może służyć na wzór do naśladowania wielu ludziom. Janek wiedział jaką drogę w życiu powinien wybrać. Mimo wielu trudności uczył się, doskonalił i pracował nad sobą. Odnalazł w życiu sens po tych wszystkich cierpieniach i trudnościach. Był wspierany przez swoich przyjaciół, jak i rodzinę, która go kochała ponad wszystko.