Oda ,, Do Leukonoe” Horacego jest utworem starożytnym. Myślą przewodnią wiersza jest refleksja dotycząca życia ludzkiego. Zostały tu przedstawione filozoficzne wskazówki dla każdego, kto chce mądrze podchodzić do życia. Autor uważa, że należy cieszyć się każdą chwilą życia, szanować ją oraz jak najwięcej czasu spędzać na przyjemnościach. Według Horacego teraźniejszość jest najważniejsza. Człowiek nie powinien zamartwiać się tym, co będzie jutro, gdyż nie potrafi on przewidzieć losu, który zależy od bogów. Należy również robić to, co do nas należy i cieszyć się tym, co mamy, ponieważ nie wiadomo co spotka nas jutro, czyli pojawia się sentencja - ,, Co ma być to będzie”. Mądrość życiowa, według poety, polega na uzmysłowieniu sobie, że czas płynie szybko a życie należy przyjmować takim jakie jest. Autor nawiązuje w ten sposób do filozofii epikurejskiej i stoickiej. Cały utwór ilustruje hasło ,,Carpe diem”, co oznacza chwytaj dzień. Natomiast nieznany jest autor średniowiecznej ,, Legendy o świętym Aleksym”. Z epoką bohatera utworu łączą się takie pojęcia jak: asceza, teocentryzm, augustynizm. Asceta to człowiek, który wyrzeka się ziemskich przyjemności, wygód, bezpieczeństwa, aby w ubóstwie zbliżać się do Boga. Jest to jego droga do świętości i duchowej doskonałości. Bohater utworu pochodził z zamożnej rodziny. W dniu swojego ślubu opuścił żonę i wyjechał z kraju. Został żebrakiem. Żyje samotnie, ucieka od świata zwykłych ludzi, którymi nawet gardzi. Od tej pory jako żebrak służy Bogu, pogłębia wartości duchowe i gardzi majątkiem. Aleksy uważa, że umartwianie i cierpienie jest sposobem na samo udoskonalenie. W ten sposób osiągnie doskonałość potrzebną do zbawienia. W omówionych utworach autorzy twierdzą, że człowiek nie ma wpływu na swoją przyszłość tylko Bóg lub bogowie. Można też zauważyć świadomość przyszłej śmierci i jej akceptację przez podmiot liryczny. Myślą przewodnią u Horacego jest radość z każdej chwili życia, nie zamartwianiem się tym co będzie jutro. Natomiast w ,, Legendzie o św. Aleksym”, autor proponuje przeciwstawną filozofię życiową. Bohater tego utworu wybiera ubóstwo i tułaczkę, aby w cierpieniu zasłużyć na życie wieczne.