Filozofia bezpieczeństwa jest powstałą w XX wieku dziedziną filozofii społecznej. Jest to najogólniejsza refleksja i wiedza o formach istnienia świata bytów przyrody, świata bytów społecznych i świata bytów techniki oraz prawach tym istnieniem rządzących, środkach je sprawiających oraz zasadniczych przyczynach to istnienie zapewniające.

Nauka ta składa się z czterech bardzo ważnych warstw: ontologiczna, która obejmuje rozważania teoretyczne dotyczące genezy i istoty bezpieczeństwa. Występują tutaj prawidłowości oraz możliwości eliminacji zagrożeń i budowanie trwałego bezpieczeństwa na świecie.

Następną warstwą jest warstwa poznawcza, która dotyczy możliwości poznawczych ludzi, dróg i sposobów poznawania bezpieczeństwa. 

Kolejną jest warstwa aksjologiczna zajmująca się charakterem społecznym bezpieczeństwa. Tłumaczy zjawiska pokoju i wojny.

Czwartą i ostatnią jest warstwa prakseologiczna, inaczej nazywana teorią sprawnego działania, szuka ona sposobów trwałego pokoju, który traktowany jest jako konieczny warunek rozstrzygania innych problemów wśród społeczeństw na świecie.

Filozofia bezpieczeństwa spełnia bardzo ważne zadania. Wzbogaca wiedzę społeczeństwa na temat pokoju i wojen, ich zagrożeniach i szansach jakie przynoszą. Wprowadza w świat wartości uniwersalnych sprzyjających rozwoju tolerancji, demokracji, praw i wolności ludzi oraz tworzy wspólnoty społeczne. Przyczynia się także do formułowania reguł, norm i działań służących realizacji wartości, które tworzą pokój wśród narodów na całym świecie.

Według tej nauki pokój i wojna traktowane są jako środki kształtujące bezpieczeństwo. Są środkami, które pozwalają na istnienie i życie w bezpieczeństwie. Nie są celami, lecz narzędziami, które powinny to zapewnić.
Filozofia ta uznaje dwie bardzo ważne metody, które kształtują bezpieczeństwo. Pierwszą z nich jest metoda wojenna, która powoduje negatywne, dekonstrukcyjne skutki. Zaś druga z nich, czyli metoda pokojowa, działa budująco i zapobiegawczo, co umacnia bezpieczeństwo.

Filozofia bezpieczeństwa ukazuje wojnę i pokój jako środki, które mają zapewniać bezpieczeństwo krajom, narodom oraz światu. Ludzie żyjący w krajach, w których czują się bezpiecznie są na ogół spokojniejsi, ponieważ nie grozi im niebezpieczeństwo ze strony innego państwa. Filozofia ta wyznacza normy dzięki, którym utrzymanie bezpieczeństwa jest mniej skomplikowane.