Filozofia jest to nauka, która zajmuje się rozważaniami na temat człowieka i natury świata. Narodziła się ona już na przełomie VII i VI w. p.n.e. w Grecji stąd nazwa tej dziedziny nauki pochodzi od greckiego słowa philein - kochać , oraz sophia - mądrość. Niektórzy z greckich filozofów uważali, że pełna wiedza należy tylko do Boga , a człowiek jest istotą, która z własnej woli dąży do zdobycia wiedzy. Jednym z takich filozofów był Platon, który żył na przełomie lat 427 i 347 p.n.e. Uważał on, że osoba, która filozofuje znajduje się pośrodku między głupotą, a mądrością, ponieważ mądry człowiek nie filozofuje bo nie musi dążyć do tego co ma, za to głupi twierdzi, że wystarczy mu wiedza taką jaką ma. Pod pojęciem bezpieczeństwo rozumiemy brak zagrożenia, jednak używa się tego słowa w wielu kontekstach i odmiennych sytuacjach. Bezpieczeństwo występuje na różnych płaszczyznach, a mianowicie mówi się o bezpieczeństwie na przykład militarnym , ekonomicznym , społecznym, kulturowym, energetycznym, politycznym, wewnętrznym, zewnętrznym, socjalnym. Według profesora Ryszarda Rosa filozofia bezpieczeństwa jest dyscypliną nie do końca jeszcze uformowaną, ciągle znajduje się w stadium powstania. Jeśli mówimy o bezpieczeństwie warto zwrócić uwagę różnice między bezpieczeństwem personalnym i bezpieczeństwem strukturalnym. Pierwsze z wymienionych dotyczy poszczególnych jednostek ludzkich (brak zagrożenia życia czy zdrowia człowieka) natomiast drugie z kolei odnosi się do pewnych struktur, które są powiązane z człowiekiem. Nasuwa się nam pytanie które z nich jest ważniejsze? Odpowiedź na to pytania zależy od poglądów filozoficznych odpowiadającego. Człowiek, jak wiemy jest jednostką indywidualną, mimo to jest ściśle związany z społeczeństwem , narodem. Stąd wynika założenie, że jeśli społeczeństwo nie będzie bezpieczne, nasze bezpieczeństwo również nie będzie zapewnione. Bezpieczeństwo jest najwyższą wartością w hierarchii człowieka. Bezpieczeństwo jest to stan, dobro najważniejsze dla człowieka , ponieważ od zawsze ludzie oddawali życie podczas wojen, aby zapewnić bezpieczeństwo sobie i innym, poprzez zwalczenie zagrożenia. Wojna, zagrożenie i bezpieczeństwo często były tematem rozważań filozofów. Taki temat poruszył w swych pracach Sokrates, Platon, Arystoteles, Alexis de Tocqueville. Sokrates, który żył w latach 469-399 p.n.e. był bardzo wpływowy, jego rozważania są ważne dla filozofów do dziś. Był on intelektualistą. Jego poglądy cechują się absolutyzmem etycznym i moralizmem. Według Sokratesa celem każdy człowieka powinno być dążenie do stania się jak najlepszym pod względem moralnym. Dobra moralne powinny być ważniejsze niż dobra materialne. Postawa Sokratesa wskazuje na bardzo istotną rolę bezpieczeństwa strukturalnego , szczególnie bezpieczeństwem państwa. Twierdził, że prawo jest ważne i należy go przestrzegać bez względu na towarzyszące przy tym czasami zagrożenie. Bardzo zaciekawiło mnie stwierdzenie, że relacja państwa do jednostki jest, jak relacja ojca do syna. Najwybitniejszym uczniem Sokratesa był Platon, który w swoich dziełach nie opisywał państwa, w którym żył. Przedstawił on państwo doskonałe ,w którym to każdy czuł się bezpiecznie bez względu na różnice materialne czy religijne. Platon rozważając o wojnie , nie określał czy jest ona dobra czy zła. Według mnie najciekawszym jego stwierdzeniem było to, że idea wojny powinna dążyć tylko do przywrócenia pokoju w państwie, a pokój nie powinien być przerwą, w której państwo zajmuje się przygotowaniem do wojny. Arystoteles twierdził, że państwo powinno zapewnić bezpieczeństwo jego mieszkańcom. Pomóc w tym powinna polityka , a dokładniej dobrze zorganizowane prawo, które określało by wspólny cel ludzi, a mianowicie dobro człowieka. Współpraca ludzi, zapewniłaby poczucie bezpieczeństwa.Grupą ludzi, dla których przyjemności były najważniejsze byli epikurejczycy. Ich filozofia miała charakter hedonistyczny. Niepokój w nich wywołuje śmierć lub cierpienie. Bezpieczeństwo było przez nich bardzo cenione. Twierdzili, że do zapewnienia bezpieczeństwa potrzebna jest przyjaźń, ponieważ obawiali się oni najbardziej zagrożenie ze strony człowieka. Stoicy uważali, że najważniejszy jest spokój i życie zgodne z naturą, ponieważ kto żyje zgodnie z naturą czyje zgodnie z rozumem. Twierdzili, że zagrożenie zawsze będzie istnieć, a bezpieczeństwo nigdy nie będzie do końca pewne. Człowiek powinien być przygotowany na wszystko. Nie powinien przywiązywać się ani do szczęścia, ani do porażek , bo nic nie trwa wiecznie. Poglądy Św. Tomasza z Akwinu i Św. Augustyna na temat bezpieczeństwa były bardzo podobne. Uważali, że bezpieczeństwo i pokój są dane od Boga i należy je szanować . Poczucie bezpieczeństwa, ma ułatwić ludziom dojście do zbawienia. Ludzie czują się bezpiecznie, gdy mają obok siebie bratnią duszę. Poczucie bezpieczeństwa wzrasta u człowieka, gdy podlega on stabilnemu prawu, a jego zdanie jest ważne dzięki czemu może sam w pewien sposób kreować własne państwo. Mimo tego, że bezpieczeństwo jest potrzebne i ważne dla wszystkich ludzi, to każdy filozof , każdy człowiek biorąc pod uwagę światopogląd jakim się kieruje, będzie miał wykreowane własne warunki istnienia bezpieczeństwa.