Demokracja ateńska była pierwowzorem do demokracji współczesnej, którą opisał i przedstawił francuski myśliciel oraz zwolennik liberalnej demokracji, Alexis de Tocqueville. Uważał on, że demokracja nie jest szkodliwa tylko wtedy, gdy nie zagraża wolności i autonomii jednostki. Zaczątki demokracji w Ameryce sięgają 1607 r., kiedy to na skutek dużych ruchów emigracyjnych powstała Nowa Anglia. Ameryka jest jedynym krajem, w którym wprowadzenie demokracji odbyło się bezkonfliktowo i poprzez naturalny rozwój społeczeństwa. Każdy Europejczyk, który przybył na wybrzeże Nowego Świata, przywoził dobrze wykształcone cechy swojego narodowego charakteru, a także przenosił swoją cywilizację, poglądy, obyczaje i prawa. Emigranci, którzy przybywali do Ameryki i tworzyli Nową Anglie różnili się między sobą, ponieważ pochodzili z różnych krajów, nosili odmienne cele, kulturę i odmienne zasady. Pierwszą i najważniejsza rzeczą, która ich połączyła był wspólny język, przez co stali się dziećmi jednego narodu, w związku z czym mogli uczestniczyć w życiu publicznym państwa, do którego przybyli oraz je kształtować. Przybysze, którzy tworzyli Nową Anglie mieli już ukształtowane poglądy przez to, że często uczestniczyli w walkach religijnych, które w Europie odbywały się z dużym nasileniem. Spowodowało to, że byli oni zahartowani, surowi i oświeceni, a wszystko to przenosili na teren swojej nowej ojczyzny. W Nowej Anglii bardzo szybko uznano wpływ ludu na sprawy publiczne, tworzenie prawa, czy prawo wyborcze bez ograniczeń, wolność osobistą. Ponadto powstał sąd przysięgłych, przez co prawo mogło być egzekwowane. Emigranci, którzy przybywali do Nowej Anglii byli to najczęściej ludzie dobrze usytułowani, którzy do nowego świata nie przybywali po to, aby poprawić swą sytuacje majątkową. Przybysze, którzy osiedlili się w Nowej Anglii w swej poprzedniej ojczyźnie należeli do klas zamożniejszych, co spowodowało, że na ziemi amerykańskiej stworzyli oni społeczeństwo bez wielkich panów i bez ludu, oraz właściwie bez biednych i bogatych. Pierwszą konstytucją Nowej Anglii jest Kodeks prawny stanu Connecticut z roku 1650. Szeroko uwypuklone zostały w nim sprawy publiczne, prawo wyborcze nieograniczone cenzusem majątkowym, odpowiedzialność wykonawców władzy, wolność osobista i sąd przysięgłych. Wszystko to zostało przyjęte bez sporów i sprzeciwów. Obywatel zyskał prawo wyborcze, przez co rozwijała się niezależność gmin w duchu religii i wolności amerykańskiej. Duża część przepisów prawa karnego była zaczerpnięta z Pisma Świętego, przez co starano się stworzyć szeroko rozumianą równość obywateli. Według twórców tej konstytucji władza powinna się opierać na zgromadzeniu wolnych ludzi i tylko oni maja prawo tworzyć ustawę i nadzorować jej wykonanie. W związku z tym prawo wyborcze w Connecticut przysługiwało od początku wszystkim obywatelom. Cała władza począwszy od gubernatora była wybieralna. Powstałe gminy, zarówno Connecticut jak i całej Nowej Anglii stały się niezależne, która to niezależność do dziś jest podstawą amerykańskiej wolności. Gminy skupiały w sobie życie polityczne w pełni demokratyczne. Prawodawcy nowej konstytucji starają się wyjść naprzeciw potrzebom społeczeństwa np. od początku zajmowano się losem biednych. Prawo starało się wyjść naprzeciw ogromnej liczbie społecznych potrzeb i zaspakajać je. To połączenie anglo-amerykańskiej cywilizacji pozwoliło na połączenie w życiu społecznym ducha religii i ducha wolności. Emigranci, jako żarliwi sekciarze religijni pozostali wolni od wszelkich przesądów politycznych. Te dwie sprzeczne tendencje pozwoliły się odnaleźć w obyczajach jak i w prawach Nowej Anglii. Ludzie dla ojczyzny są gotowi oddać wszystko, ale również nie poprzestają na pomnażaniu dóbr materialnych jak i wartości moralnych, co jest dążeniem w życiu wiecznym - do nieba i w życiu doczesnym do dobrobytu i wolności. Przestają działać bariery dzielące społeczeństwo. Korzystając z tych wszystkich dóbr społeczeństwa się rozwijają, szacunkiem respektują prawa i obowiązki, które niesie im nowa konstytucja.